Een nieuw Meesterwerk van Yanagihara

Naar het paradijs van Hanya Yanagihara is opnieuw een voltreffer op het gebied van literatuur. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen, want de vraag was natuurlijk of Yanagihara na Een klein leven in staat zou blijken opnieuw een roman te schrijven met zoveel impact. Wat mij betreft is het antwoord een volmondig ja. Want wat Yanagihara als de allerbeste kan is de dingen die ons menselijk maken - en dan denk ik aan liefde als eerste, maar ook aan carriere, ziekte, macht en maatschappij - zo treffend in haar personages verwerken, dat je als lezer als vanzelfsprekend meeleeft, meelijdt, en meestrijdt met alles wat zich voltrekt. Daarin doet Naar het paradijs mij ook denken aan Oorlog en Vrede van Tolstoj, al is de setting heel anders. Want ook in die roman is het schijnbaar dagelijkse reilen en zeilen van mensen slechts een decor waarachter uiteindelijk de grotere gedachte schuilgaat van het menselijke. Kortom: opnieuw een meesterwerk, dat ik graag in mijn persoonlijke eregalerij plaats.