Fris, eigentijds, maar niet al te spannend

Rien van den Berg (1970) is journalist bij het Nederlands Dagblad en dichter, met een groot oeuvre op het gebied van proza en poëzie. Met Aslander heeft hij zich voor het eerst gewaagd aan een detective, uitgegeven door de BCB (Brancheorganisatie voor het Christelijke Boeken- en Muziekvak) ter gelegenheid van de Week van het Christelijke Boek 2012.

En denk nu niet meteen: hè gatsie, een christelijk boek, daar begin ik niet aan. Want dan zou je een interessante detective missen! Natuurlijk zit er ook een christelijke component in het verhaal, temeer daar de hoofdpersoon Aslander – naamgever van het boek – dominee is. Maar die is mooi verweven in een goed opzette plot.

Lammert Aslander is een jonge dominee met standplaats Leiden. Hij is in zijn eigen valkuil gestapt: alles voor iedereen en met iedereen willen doen en daarbij de touwtjes in handen houden. En als de gemeenteleden een andere kant op gaan dan hij graag ziet, dan knapt hij op een gegeven moment geweldig af en wordt op vakantie gestuurd. Hij vertrekt op de bonnefooi naar Ameland waar hij betrokken raakt bij een onopgeloste moord. Samen met de raadselachtige Mila, de felle oudere dame Thera, de Turkse Bülent, een jonge eilander en psychiater Egge Johannes vormt hij een gemêleerde groep amateurspeurders die erachter probeert te komen wat er nu eigenlijk precies is gebeurd. Want één ding staat vast volgens Bülent: de door de politie opgepakte verdachte kan het niet gedaan hebben. Daarvoor kent hij deze man te goed. Dan valt een tweede dode...

Aslander is een aangename verrassing. Het is een fris, eigentijds detectiveverhaal, geschreven in een pakkende schrijfstijl met korte, krachtige zinnen. En af en toe kom je juweeltjes van zinnen tegen, zoals: 'Hij praatte als een eilander en zo zag hij eruit ook. Hij had een kop van zout en wind.' en 'De lucht was helder. Meeuwen schreeuwden. Het was van dat tussenweer, alsof God nog niet wist of hij nog een slinger aan de winter zou geven, of dat het tijd was voor lente.'

Het verhaal is soms nogal kort door de bocht en niet al te spannend, met af en toe boude conclusies, maar in zijn totaliteit is het prettig leesbaar met een knap bedachte plot. Wat echt ontbreekt is een goede uitwerking van de hoofdpersonages. Alleen Aslander leren we goed kennen, maar wie is bijvoorbeeld Thera? Wat is haar rol, waar komt zij vandaan? En de raadselachtige Mila, van wie we alleen weten dat ze vroeger een professionele militaryrijdster is geweest, wat is haar achtergrond? Dit gemis wordt door Rien van den Berg goed opgevangen door op zijn website lezers de gelegenheid te geven voor de volgende boeken suggesties te doen over de invulling van karakters en plot. Blijkbaar zijn zijn personages voor hemzelf ook nog een raadsel!

Inmiddels is Aslander II - Het laatste gezicht in november 2012 verschenen en wordt momenteel geschreven aan Aslander III. Wat mij betreft heeft de auteur met Aslander een goede aanzet gegeven tot een interessante serie detectiveverhalen, die ook de niet-kerkelijke lezers aan zal spreken.