Geslaagd debuut

Debuten zijn als een sprong in het diepe: je ontdekt een nieuwe schrijver die je een totaal nieuwe, onbekende wereld voorschotelt. Er is niets om op terug te vallen; geen eerdere ervaringen met zijn of haar werk of een seriepersonage van wie je weet of je er affiniteit mee hebt of niet. Bevalt de schrijfstijl? Spreken de personages aan? Is de plot geloofwaardig? Kan de auteur boeiend verhalen vertellen? Vol verwachting sla je het boek open.

Wat Beschadigd betreft, kunnen bovenstaande vragen voor het grootste deel met een bevestigend 'ja' beantwoord worden. De schrijfstijl van Ika Gerritsen is aansprekend en hoewel het boek voor een thriller niet super spannend is, weet de auteur de lezer geboeid door het verhaal te loodsen. Ondanks het feit dat zeker in het begin de spanning ver te zoeken is, wil je er uiteindelijk wel achter komen wie de moordenaar van de oma van Kirsten is, die haar in de proloog op zo brute wijze van de trap gooit.

Hoofdpersonage Kirsten wil dat ook graag weten en gaat met haar huisgenootje Elise, met wie ze samen is gaan wonen in het huis van haar oma, op zoek naar aanwijzingen. De verschillende mogelijkheden worden gewikt en gewogen, maar het is lastiger dan Kirsten denkt om te achterhalen wie haar oma heeft vermoord. Toch lijken ze op het goede spoor te zitten, want er volgt nog een moord, en nog één. Kirsten voelt de hete adem van de dader in haar nek, maar dat maakt haar alleen maar meer vastberaden om hem te ontmaskeren.

Kirsten is een doorsnee Hollandse meid met een gewone baan op een kantoor. Het enige waar ze last van heeft, is het feit dat ze 's nachts niet kan slapen vanwege paniekaanvallen. Via flashbacks naar haar jeugd leren we Kirsten steeds beter kennen. De perspectiefwisselingen van heden en verleden zijn verdeeld over de verschillende hoofdstukken en zijn een goede manier om meer over Kirsten te weten te komen; kennis die van groot belang is voor de ontwikkeling van het verhaal.

Daarnaast heeft Gerritsen kans gezien om deze wisselingen niet ten koste te laten gaan van de vaart in het verhaal. Er is niet echt sprake van thrillerachtige spanning, maar onderhuids voel je toch wat prikken wanneer heden en verleden dichter bij elkaar komen. Daarbij maakt de auteur gebruik van redelijk vormgegeven personages. Waar nodig voor het verhaal krijgen ze wat meer vorm, maar voor echte samenhang en verdieping van de plot hadden de karakters meer uitgewerkt mogen worden. Daarmee zou waarschijnlijk ook de spanningsboog op een hoger niveau zijn getild. Het totaalplaatje is dat van een geslaagd debuut, lichtvoetig en aantrekkelijk. Goed opgebouwd qua plot met een iets te abrupt einde waarin te veel verklaard wordt en te weinig 'opgelost'. 

Beschadigd maakt nieuwsgierig naar een eventueel tweede boek van Ika Gerritsen. In een interview gaf ze aan daar al in een verkennende fase mee bezig te zijn. Of het een vervolg wordt op Beschadigd? Dat zou, gezien de ontwikkeling van de personages, zomaar kunnen. Maar ook andere ideeën borrelen op en zoeken zich een weg naar een mooi plot. Voorlopig moet de lezer het doen met deze eersteling.