Dramatisch einde van de Siciliaanse kronieken

Net zoals het eerste boek in de Siciliaanse Kronieken (Moordenaarsstorm), speelt ook De mannen vallen zich af op het Italiaanse eiland Sicilië. Bij die naam denk je al gauw aan maffia, aan praktijken die het daglicht niet kunnen verdragen. Daarvan heeft hoofdpersoon Maxine Steenstra, roepnaam Max, de gevolgen aan den lijve kunnen ondervinden toen zij in Moordenaarsstorm betrokken raakte bij de moord op een jonge Nederlandse vrouw. En er wordt haar geen rust gegund! 

De mannen vallen gaat naadloos verder waar Moordenaarsstorm is geëindigd. De letterlijk daverende cliffhanger uit het eerste boek blijkt de dodelijke val van grote hoogte te zijn van een man. De volgende dag blijkt het slachtoffer Dave te zijn, een beruchte Nederlandse pedojager. Hij en zijn vrouw Sjaan zijn een stel dat zich op nietsontziende wijze bezighoudt met de achtervolging van pedofielen. Zij hebben jaren geleden de jacht geopend op ene Nicolaas van Soest, die na (valse?) beschuldigingen naar Sicilië is gevlucht en nu als Herman in hetzelfde dorp woont als Max en haar beste vriend. Nu zijn ze hem weer op het spoor gekomen en De mannen vallen begint met de doodsmak van Dave, de verdwijning van Herman en de vondst van twee jonge kinderen in zijn huis.    

Max en de Nederlandse politieman Wil Heerma, die na de gebeurtenissen uit Moordenaarsstorm nog steeds op het eiland is, raken opnieuw ongewild betrokken bij een Siciliaanse misdaad met Nederlands tintje. De vragen zijn legio: waar is Herman? Wie zijn de twee kinderen? Hoe komen zij in het huis van Herman? Hoe is Dave doodgevallen of: wie heeft hem dood laten vallen? Herman? Dat gelooft Max niet.    

De eerste 150 bladzijden gebruikt Inge Ipenburg om de poppetjes neer te zetten. Het oogt in eerste instantie rommelig omdat er heel veel tegelijk gebeurt, maar al gauw worden de contouren zichtbaar van een groot, menselijk drama.    

Ipenburg gebruikt een zeer actueel thema dat in veel landen, maar zeker in Italië, hoog op de agenda staat om een duistere plot te beschrijven. Een plot die alleen maar verliezers lijkt te kennen: de twee kinderen in Hermans huis: kleuter Tommy, wiens moeder ook vermoord wordt; het jonge meisje dat geen woord uitbrengt en dat bij Max een voorlopig onderdak vindt en Pukkie wordt genoemd; Herman, die na zijn verdwijning de schijn van schuld aan moord op Dave op zich heeft geladen; en natuurlijk de slachtoffers Dave en de moeder van Tommy. Wat is er in vredesnaam aan de hand op Sicilië?    

De duistere kant van het leven op Sicilië wordt in dit boek heftiger uitgewerkt dan in het eerste deel. Iedere dorpsbewoner weet wat er speelt maar is óf medeplichtig óf kijkt weg om geen problemen te krijgen. En zoals altijd zijn dan de zwakkeren in de samenleving de dupe.    

De actualiteit van het schrijnende probleem van vluchtelingen geeft een extra dimensie aan het boek. Het drukt je met de neus op de feiten en de statistieken die we uit de journaals zo goed kennen. Maar achter feiten en statistieken gaan mensen schuil. Mensen die hulp zoeken en mensen die hulp geven, maar tegen welke prijs? Inge Ipenburg weet alle verschillende draden van het web bij elkaar te brengen tot een sterk verhaal waarvan de plot je als lezer doet gruwen.   

En toch is er een klein tikje van teleurstelling na het lezen van de laatste bladzijde. De mannen vallen is ondanks de heftige problematiek die voor het voetlicht wordt gebracht, minder aansprekend dan Moordenaarsstorm. De personages krijgen geen verdere uitdieping en de opbouw van het verhaal is veel trager. Sommige acties zijn ronduit ongeloofwaardig en dat schuurt.    

Niettemin is het tweeluik De Siciliaanse Kronieken in zijn totaliteit een prima afgerond geheel met interessante personen, een tot de verbeelding sprekende omgeving en hartverscheurende plots.