Het boek leest als een trein
De Deense schrijfsters Lene Kaaberbøl (1960) en Agnete Friis (1974) hebben zich als duo bewezen met hun boeken De jongen in de koffer en Een stille dood, de eerste twee delen in de Nina Borg-serie. Van origine zijn beiden zeer succesvolle kinderboekenschrijvers; als duo hebben ze inmiddels de thrillerwereld veroverd. De dood van de nachtegaal is het derde boek met Nina Borg in de hoofdrol.
Jaloezie is een van de zeven hoofdzonden. Daarvan getuigt het sprookje waarmee De dood van de nachtegaal begint. Een sprookje is het leven van de jonge zusjes Oxana en Olga op het platteland van Oekraïne tijdens de strenge winter van 1934-1935 allerminst. Het is bitterkoud en het volk zucht onder het juk van het Stalin-regime.
Het verhaal ontvouwt zich langzaam met afwisselend beschrijvingen van de lotgevallen van Oxana en Olga in die strenge winter en het heden, waarin verpleegkundige Nina Borg de zorg heeft voor het 8-jarige vluchtelingetje Katerina. Het meisje is na de moord op haar vader, die als journalist op gespannen voet stond met de gevestigde orde in Oekraïne, samen met haar moeder Natasha naar Denemarken gevlucht. Na een korte periode van rust slaat het noodlot opnieuw toe en belandt Natasha achter de tralies en haar dochtertje in een opvangcentrum. Wanneer schimmige figuren uit haar vaderland proberen het kind te ontvoeren, gaat Nina, die zich verantwoordelijk voelt voor Katerina, de strijd met hen aan. Natasha ontsnapt en heeft maar één doel voor ogen: haar dochtertje redden. Vriend en vijand moet daarvoor wijken.
Oekraïne heeft zich eerder deze eeuw met de Oranje-revolutie geprobeerd te ontworstelen uit de ijzeren greep van Rusland. De politieke situatie is tot op heden instabiel; de tv-beelden van de afgelopen tijd doen daar op indringende wijze verslag van. Kaaberbøl en Friis hebben deze politieke realiteit als achtergrond gebruikt voor een boeiende, geloofwaardige thriller.
De dood van de nachtegaal is het derde boek in de Nina Borg-reeks, maar is goed zelfstandig te lezen. Heden en verleden vloeien als twee afzonderlijke stromen van dezelfde bron op het eind naadloos en dramatisch in elkaar over. De hoofdpersonen zijn sterk neergezet en je begrijpt Natasha zo goed wanneer zij zich blind voor alles maar op één ding richt: het redden van haar kind.
Het boek leest als een trein door de soepele schrijfstijl en de interessante perspectiefwisselingen. En de ingenieuze plot maakt het boek helemaal af.
Reageer op deze recensie