Moeilijk onderwerp verpakt in luchtige zomerthriller

Het echtpaar en schrijversduo Dominique van der Heyde en Annet de Jong schreef onder het pseudoniem Anna Levander de succesvolle M-serie over de bikkelharde premier Morten Mathijsen. Deze serie wordt momenteel verfilmd. Inmiddels is het paar zowel privé als professioneel gescheiden en publiceert Annet de Jong solo onder de naam Anna Levander.  

In Doodsmak verwerkt zij voor een groot deel het rouwproces van de scheiding, verpakt in een zinderend verhaal over verlies, rouw, woede en verdriet. Wat doe je wanneer je verlaten wordt? Hoe ga je om met de plotselinge eenzaamheid; het gevoel het belangrijkste deel van jezelf te hebben verloren? Daar komt Maartje in dit boek achter wanneer haar vriendin Robin hun relatie verbreekt omdat ze als een blok is gevallen voor de gedreven en manipulatieve politica Cassandra. De vakantie van Maartje en Robin in het familiehuis van Robin in een niet nader genoemd land in Zuid-Europa, valt daarmee abrupt in het water. Maartje is tot in het diepst van haar ziel geschokt omdat het vertrek van Robin voor haar volslagen onverwacht komt. Ze valt in een diep, donker gat. Zal Robin ooit nog bij haar terugkomen? Robin wordt heen en weer geslingerd tussen passie en loyaliteit. Kan zij de band met Maartje helemaal doorsnijden? Is Cassandra wel eerlijk in haar niets ontziende ambitie om de eerste vrouwelijke premier te worden?  

Doodsmak is een boeiend verhaal, vertelt door de verschillende hoofdpersonen zodat je een goed inzicht krijgt in hun motieven. Die zijn af en toe niet fraai! Een driehoeksverhouding biedt altijd veel handvatten voor een ingewikkelde dans tussen de betrokkenen. Dat is hier niet anders. Daarbij is het boek met veel vaart geschreven, je vliegt er zo doorheen. Wat het meest raakt zijn de cursief gedrukte hoofdstukken waarin de auteur de 5 fasen van liefdesrouw beschrijft. Deze worden mooi over het boek verdeeld; net zoals rouw en verdriet af en aan zwellen door de dagen heen. De rauwe pijn, de diepe dalen waar Maartje doorheen gaat; die gelden niet alleen bij liefdesverdriet, maar zullen voor veel lezers die een verlies hebben geleden herkenbaar zijn. Ondanks dit heftigere onderdeel is het verder vooral een luchtig boek dat nergens echt spannend wordt, met af en toe een humoristische noot. Wat dat betreft valt het te scharen onder de lichte zomerthrillers die je het liefst in een zonnig, zomerse omgeving leest.  

Wanneer je Doodsmak qua schrijfstijl vergelijkt met de M-serie, dan krijg je het idee dat De Jong extroverter is dan Van der Heyde en dat ze nu deze kant van haar karakter veel meer naar voren heeft kunnen brengen. De M-serie is ondanks de bikkelharde strijd die erin wordt gevoerd op het politieke toneel, terughoudender van stijl en toon. Zowel de M-serie als Doodsmak ademen een hoge mate van inzicht in en kennis van zaken van de politiek, wat uiteraard gezien de professie van de auteurs geen verbazing mag wekken.  

Omdat de personen achter Anna Levander bij het brede publiek bekende vrouwen zijn, voelt het lezen van Doodsmak een beetje als gluren achter de voordeur, soms wat ongemakkelijk maar ook nieuwsgierig. Is Anna Levander een blijvertje of gaat De Jong vanaf hier weer verder schrijven onder haar eigen naam? We zullen het zien.