Een magnifieke thriller

R.J. Ellory (1965) begon, na een korte carrière in de muziek, in 1987 met schrijven. Omdat Engelse uitgevers geen boeken wilden publiceren van Engelse auteurs wiens boeken in Amerika speelden, en Amerikaanse uitgevers geen boeken wilden uitgeven die in Amerika speelden maar door een Engelse auteur waren geschreven, duurde het tot 2003 voor zijn eerste boek het licht zag. Inmiddels is zijn elfde boek verschenen, waarvan er zeven in het Nederlands zijn vertaald. Met titels als: Een mooie dag om te sterven, Een stil geloof in engelen, Een volmaakte vendetta  en Bekraste zielen  heeft hij zijn sporen ruimschoots verdiend.

Met Een inktzwart hart − waarvan de Engelstalige titel, A Dark and Broken Heart, voor mij de essentie van het boek beter weergeeft − wordt een nieuw meesterwerk aan zijn oeuvre toegevoegd.

Direct na het dichtslaan van Een inktzwart hart  keek ik enigszins verwilderd om me heen voor ik besefte waar ik was. R.J. Ellory doet je alles om je heen vergeten met deze magnifieke thriller. De man met het inktzwarte hart is Vincent Madigan, politieman, alcoholist, junkie en informant van de grootste drugsbaron uit East Harlem, genaamd Sandía. Hij heeft twee ex-vrouwen, een ex-minnares en vier kinderen. Hij is praktisch aan het einde van zijn pad naar zelfvernietiging, geplaveid met drank, uppers, downers en... moord. Hij heeft een grote schuld bij Sandía en wanneer hij die wil aflossen, bedenkt hij een roekeloos plan dat faliekant verkeerd uitpakt.

De lezer wordt met Madigan meegezogen in de puinhoop die hij van zijn leven heeft gemaakt en ziet zijn worsteling wanneer hij uit alle macht probeert zijn bestaan weer op orde te krijgen. Het is ongelooflijk hoe Ellory het voor elkaar krijgt dat je ondanks alles wat Madigan uitspookt met hem meeleeft. De 'goede' Madigan schemert constant door de subliem neergezette man met een 'donker en gebroken' hart heen.

Een inktzwart hart  is een verhaal met een plot waar je je alleen maar in kunt laten wegzinken om je er af en toe naar adem happend en met bonkend hart van los te scheuren, omdat je anders alle grip op de realiteit dreigt te verliezen. Het thema van het boek draait om schuld en boete, perfect gesymboliseerd door de innerlijke strijd van Madigan.

Ik kan eigenlijk alleen maar superlatieven bedenken voor dit boek en dan nog heb ik het gevoel geen recht te doen aan het verhaal: zenuwslopend, angstaanjagend, aangrijpend, duister, beklemmend – en hoe meer woorden je gebruikt hoe ontoereikender ze worden. De grootmeester van de thrillers heeft een juweel afgeleverd met een fantastische plot en perfect neergezette personages. Een thriller om van te watertanden.