Geen balans in de opbouw van het verhaal

De Engelse auteur Amanda Prowse heeft jarenlang korte verhalen geschreven. Pas na haar veertigste begon ze met het schrijven van romans en dan met name in het genre 'feelgood'. Deze worden sinds een aantal jaren ook in het Nederlands vertaald. De boeken van Prowse gaan over gewone, hedendaagse vrouwen die zich staande moeten zien te houden in het leven. Door zaken als mishandeling, verlating, alcoholisme, hebben ze de greep op hun leven verloren en moeten ze diep in zichzelf graven om de moed te vinden door te zetten.

In Een tweede kans staat het leven van Bea centraal, een vrouw van middelbare leeftijd, woonachtig in Sydney. In flashbacks komt de lezer erachter dat zij op 18-jarige leeftijd ongetrouwd zwanger is geraakt. Haar toenmalige vriend, die dan overigens niet weet dat ze zwanger is, staat op het punt haar te verlaten en heeft haar net verteld dat hij getrouwd is. Haar strenggelovige ouders kunnen niet met deze schande omgaan en zetten Bea buiten de deur met het verbod ooit nog weer contact op te nemen. Bea's strijd om te overleven en voor haar zoontje te zorgen vergt veel van haar. Wanneer ze de oudere ondernemer Peter leert kennen en met hem trouwt, begint het leven haar weer toe te lachen.

Het boek begint in het heden, dertig jaar na deze gebeurtenissen. Het noodlot slaat weer toe wanneer Peter komt te overlijden. En hoewel hij niet haar grote liefde was, hebben ze een goed huwelijk gehad en Bea is intens verdrietig. De relatie met haar zoon Wyatt en zijn gezin is koel maar gelukkig heeft ze haar eetcafé, en haar personeel en klanten dragen Bea op handen. Wanneer ze mailtjes krijgt van de eigenaar van een eetcafé in Edinburgh, die een wereldwijd netwerk van eetcafé-eigenaars wil opzetten om zo van elkaar te leren, neemt Bea een beslissing die haar leven voorgoed zal veranderen.

Een tweede kans heeft de potentie om een mooi, levensecht en warm boek te zijn. Ideaal voor een paar heerlijke leesuren. De mooie cover en de tekst op de achterflap nodigen uit om je met een lekkere kop thee in de hoek van de bank te nestelen en te genieten. Helaas wordt dat vooruitzicht niet waargemaakt wanneer je het boek eenmaal openslaat. Het verhaal, dat sterk begint, zakt al gauw in en wordt ook later niet boeiend of interessant. Daarvoor komt het na de proloog veel te langzaam op gang en is er aan het eind geen ruimte om het verhaal meer inhoud te geven. Het is pats-boem uit. Er is geen balans in de opbouw van het boek. Dit heeft ook zijn weerslag op de emotionele kant: het is te gemakkelijk, te veel hap-slik-weg om de lezer echt te kunnen raken.

Behalve hoofdpersoon Bea blijven de personages vlak en is het moeilijk om met ze mee te leven. De leukste intermezzo's komen van het personeel van Bea: de onzekere kok Kim en de knappe kelner Tait, en van de openhartige gesprekken tussen grootmoeder Bea en kleindochter Flora. Juist bij een feelgood-boek is het zo heerlijk om je helemaal in de karakters te kunnen verliezen; dat is bij Een tweede kans niet mogelijk en daardoor blijf je een toeschouwer-op-afstand. Met iets meer diepgang had dit boek een heerlijke roman kunnen zijn, ideaal voor de donkere dagen.