Lezersrecensie
Boeiend begin van een nieuwe serie
Na 'De drone' leek het er even op dat Lindell de focus van haar boeken zou richten op Marion Dahle. Dat zou een mooie, nieuwe insteek vormen nu het leven van haar vorige hoofdpersonage Cato Isaksen in rustiger vaarwater was gekomen.
Lindell heeft toch voor een andere route gekozen: haar nieuwe hoofdpersoon is de jonge, pas afgestudeerde politieagente Lydia 'Sneeuw' Winther. Een eigenzinnige tante met een geheel eigen rugzakje aan persoonlijke problemen. Marion Dahle is hoofd van de recherche-afdeling waar Sneeuw aan uitgeleend wordt bij de behandeling van een zaak en komt als zodanig nog zeker in het verhaal voor, maar meer als bijfiguur.
Met 'Het lege huis' heeft de auteur een nieuwe (schrijf)weg ingeslagen: de hoofdstukken zijn kort en vol actie, er gebeurt heel veel in relatief korte tijd en het wemelt van de verschillende verhaallijnen. Deze lijken allemaal op zichzelf staand, maar gaandeweg het boek vordert blijkt alles heel ingenieus met elkaar verknoopt te zijn.
Door de vele personages en de verschillende verhaallijnen is het zaak de aandacht er goed bij te houden omdat je gauw een aanwijzing over het hoofd ziet. Als lezer weet je trouwens vanaf het begin af aan wie de daders zijn van de gruwelijke moorden die worden gepleegd. Ook dat is anders dan gebruikelijk. De spanning is mede daardoor meer onderhuids en psychologisch van aard dan dat je op het punt je van je stoel zit te nagelbijten. Door de korte hoofdstukken en de perspectiefwisselingen vlieg je door het boek heen.
Aan het eind is het boek qua misdaadverhaal goed afgerond maar is er voldoende ruimte om de karakters in een vervolgboek verder uit te diepen. Hoe gaat de relatie van Sneeuw met haar collega Hay zich ontwikkelen bijvoorbeeld. Wat wordt de rol van Marion Dahle in volgende boeken? (Klein funfactje: in een bijzin wordt verteld dat Cato Isaksen inmiddels met pensioen is en nu voor een verzekeringsmaatschappij werkt) Hoe ontwikkelen zich de persoonlijke dilemma's in het leven van Sneeuw? Kortom: alle registers kunnen open voor een fijne, nieuwe serie door deze Noorse rasvertelster. Ik kijk ernaar uit!
Lindell heeft toch voor een andere route gekozen: haar nieuwe hoofdpersoon is de jonge, pas afgestudeerde politieagente Lydia 'Sneeuw' Winther. Een eigenzinnige tante met een geheel eigen rugzakje aan persoonlijke problemen. Marion Dahle is hoofd van de recherche-afdeling waar Sneeuw aan uitgeleend wordt bij de behandeling van een zaak en komt als zodanig nog zeker in het verhaal voor, maar meer als bijfiguur.
Met 'Het lege huis' heeft de auteur een nieuwe (schrijf)weg ingeslagen: de hoofdstukken zijn kort en vol actie, er gebeurt heel veel in relatief korte tijd en het wemelt van de verschillende verhaallijnen. Deze lijken allemaal op zichzelf staand, maar gaandeweg het boek vordert blijkt alles heel ingenieus met elkaar verknoopt te zijn.
Door de vele personages en de verschillende verhaallijnen is het zaak de aandacht er goed bij te houden omdat je gauw een aanwijzing over het hoofd ziet. Als lezer weet je trouwens vanaf het begin af aan wie de daders zijn van de gruwelijke moorden die worden gepleegd. Ook dat is anders dan gebruikelijk. De spanning is mede daardoor meer onderhuids en psychologisch van aard dan dat je op het punt je van je stoel zit te nagelbijten. Door de korte hoofdstukken en de perspectiefwisselingen vlieg je door het boek heen.
Aan het eind is het boek qua misdaadverhaal goed afgerond maar is er voldoende ruimte om de karakters in een vervolgboek verder uit te diepen. Hoe gaat de relatie van Sneeuw met haar collega Hay zich ontwikkelen bijvoorbeeld. Wat wordt de rol van Marion Dahle in volgende boeken? (Klein funfactje: in een bijzin wordt verteld dat Cato Isaksen inmiddels met pensioen is en nu voor een verzekeringsmaatschappij werkt) Hoe ontwikkelen zich de persoonlijke dilemma's in het leven van Sneeuw? Kortom: alle registers kunnen open voor een fijne, nieuwe serie door deze Noorse rasvertelster. Ik kijk ernaar uit!
1
Reageer op deze recensie