Fijne roman

Het missiehuis is zo'n boek waarvan je in het begin niet zo goed weet wat je ervan denken moet. Vind ik het nu goed of niet? En toch wil je maar steeds doorlezen in de dagelijkse bezigheden van de Engelsman Hilary Byrd tijdens zijn verblijf in India. Wat doet hij daar, waarom is hij daar?
Byrd is een 50-jarige man die net zo goed 80 zou kunnen zijn. Hij leeft in het verleden en kan het heden en zeker de toekomst niet bijbenen. Hij heeft weinig sociale vaardigheden en dat heeft geresulteerd in een persoonlijkheid die erg op zichzelf is gericht en waarbij hij altijd afhankelijk is geweest van anderen, met name zijn zus Wyn. Dat hij nu, na zijn gedwongen vertrek bij zijn werkgever, een bibliotheek, zichzelf terugvindt in India is verrassend.

Het boek leest heel vlot en neemt je mee in de kleine wereld die Byrd om zich heen schept in de bergen van een klein plaatsje in Zuid-India. Hij wordt uitgenodigd door de plaatselijke padre om bij hem te logeren in het huisje van een missionaris, die vanwege visumproblemen terug moest naar Canada. Daar ontwikkelt Byrd zich tot een toeschouwer van de lokale bezienswaardigheden. Hij bekijkt alles maar doet nergens aan mee.
Het is treffend voor de stijl die Davies gebruikt dat je heel lang het idee hebt dat het boek speelt in de koloniale tijd - dat geeft ook aan hoe de verhoudingen zijn - maar het is wel degelijk het heden wat een grote rol speelt in het boek.
De verschillende personages worden mooi uitgewerkt. Het perspectief ligt voornamelijk bij de Engelsman maar af en toe krijgen we een inkijkje in de wereld van de padre (die eenzaam is na de dood van zijn vrouw en het vertrek van zijn dochter naar Amerika) en diens pleegdochter Patricia, waarvoor hij een huwelijk probeert te arrangeren maar zit Patricia daar wel op te wachten? Verder speelt riksjarijder Jumshed zijn rol van observator, chauffeur en toehoorder van alle verhalen die Byrd hem vertelt.

In zijn totaliteit is Het missiehuis een fijne roman waarvan het verhaal rustigjes meandert langs alle hoofdpersonen maar waarvan tegen het einde ieders verwachtingen op een afgrijselijke manier worden verpletterd. Zijn dromen bedrog of begrijpen we ze verkeerd?