Veelbelovend debuut

Hoofdzaak begint met een hoofd op een keukentafel. Een hoofd zonder lichaam; de keukentafel bevindt zich in het huis van politieman David. Van wie is het hoofd? En waarom ligt het in het huis van David, is het een wraakoefening van een crimineel? En waar is het bijbehorende lichaam? Op verzoek van David wordt zijn halfzus Isabel Dieudonné toegevoegd aan het opsporingsteam dat deze gruwelijke misdaad onderzoekt. Het komt wel wat vreemd over dat zij als zus van een potentieel verdachte (want wat doet dat hoofd in Davids huis?) aan het onderzoek gaat deelnemen, maar het wordt naadloos ingepast in het verhaal.

Mariska Overman's debuut Hoofdzaak is geschreven vanuit een verrassende protagonist: postmortale verzorgster (en voormalig rechercheur) Isabel Dieudonné. Postmortale zorg is de zorg aan en voor het lichaam na een overlijden, zodat het goed opgebaard kan worden en nabestaanden afscheid kunnen nemen. Met name wanneer het gaat om een niet-natuurlijk overlijden, na een ongeluk of een misdaad bijvoorbeeld, vereist dit werk zeer specialistische kennis en kunde.

Isabel is enkele jaren geleden gestopt met haar opleiding tot verpleegkundige en is daarna bij de politie gaan werken omdat ze onderzoek naar oorzaken wilde doen in plaats van de gevolgen van iets te verzorgen. Ze was goed in haar werk – vandaar dat David haar erbij wil hebben – maar nadat bij een proces met betrekking tot kindermishandeling de verdachte volkomen onverwacht vrijuit ging, is zij gedesillusioneerd terug gegaan naar haar oude liefde, de medische zorg. Echter nu niet voor de levende zieken, maar voor de doden. Die combinatie wordt nu gebruikt om een hele onverwachte invalshoek te creëren voor deze thriller.

Met beeldend maar compact taalgebruik zuigt Overman de lezer de lugubere moordzaak in. Met een paar goed gekozen woorden weet ze de perfecte sfeer te scheppen:
 

'De parkeerplaats van het ziekenhuis was gehuld in de ochtendschemer. Het mortuarium lag er donker en verlaten bij, nog stiller en verlatener dan de parkeerplaats.'

Ook de verschillende hoofdpersonen krijgen op de juiste momenten aandacht om ze uit te lichten en herkenbaar te maken. Zowel werk- als privézaken worden goed voor het voetlicht gebracht. Dat maakt dat je met iedereen goed kunt meeleven. Het totaalplaatje klopt. Daarbij maakt Overman veelvuldig gebruik van alleen de voornamen, waardoor je je als lezer bijna deel voelt uitmaken van het rechercheteam. Het chagrijn, de onmacht, de woedeuitbarstingen; je bent erbij wanneer er een doorbraak lijkt te komen en je deelt in de teleurstelling wanneer een spoor doodloopt. Het blijft zowel voor Isabel en het team, als voor de lezer, heel lang onduidelijk wie er verantwoordelijk is geweest voor deze barbaarse misdaad.

Hoofdzaak is een uitstekend, veelbelovend debuut. De heldere zinnen, het mooie taalgebruik, de goed opgebouwde spanning en de aanloop naar de plot die je totaal op het verkeerde been zet met tot slot een cliffhanger die er niet om liegt; het is haast niet te geloven dat hier sprake is van een nieuwe auteur die haar eerste boek ten doop heeft gehouden. Dit smaakt naar meer en het goede nieuws is dat dat er ook komt: Mariska Overman is bezig met een tweede thriller waarin opnieuw Isabel Dieudonné de hoofdrol vertolkt. Eén zwaluw maakt nog geen zomer en een goed debuut maakt nog geen gelauwerd auteur, maar de verwachtingen zijn hoog gespannen. Met Hoofdzaak heeft Mariska Overman in ieder geval een mooie stap gezet en heeft uitgever De Crime Compagnie weer een debutant waar ze trots op kan zijn.

Mariska Overman (Eibergen, 1970) heeft theologie gestudeerd en is, na gewerkt te hebben als docent Levensbeschouwing, in dienst getreden bij een uitvaartorganisatie waar ze scholing ontwikkelde op gebieden als postmortale zorg en rouwverwerking. Zij is samen met haar partner eigenaar van Bureau MORBidee, dat op allerlei manieren probeert om de dood bespreekbaar te maken.