Keurig gerevancheerd!

Na het goede eerste deel en het (in mijn optiek) slechte tweede deel heeft Pierre Martin zich met dit derde deel keurig gerevancheerd. Het verhaal en de plotontwikkeling zijn weer prima in orde.
Het is ook een interessante zaak waar Isabelle en Apollinaire voor staan: de politiechef van Toulon, waar ze een slechte band mee had, heeft zelfmoord gepleegd maar er zijn toch wat kleine vraagtekentjes. Isabelle wordt gevraagd om te kijken of de zelfmoord als zodanig klopt zodat de zaak gesloten kan worden. Gaandeweg blijken er toch wat haken en ogen aan de zelfmoord te zitten.

De dood van de politiechef is een goed opgebouwde cosy crime. Het is fijn om de personages uit de vorige boeken terug te zien en de ontwikkeling van karakters, zoals van de onnavolgbare Apollinaire, te volgen. De auteur heeft rondom de vermeende zelfmoord van politiechef Bastian een goed in elkaar stekend maar niet al te moeilijk verhaal geschreven waarin volop ruimte is om te genieten van de beschrijvingen van de Côte d'Azur, waardoor je zeker in deze vakantietijd bijna zin krijgt om naar Zuid-Frankrijk af te reizen.
Wanneer Martin deze opgaande lijn weet vast te houden kunnen we nog een paar vermakelijke delen in de Madame le Commissaire-delen tegemoet zien.