Mooi verhaal, maar niet altijd even overtuigend verteld

Soms kun je maar beter niet weten wat je buren doen. Deze duistere subtitel van het boek Misstap van Jet van Vuuren is een waarschuwing voor de bewoners van een sjieke Haagse wijk. Vier huizen, twee stellen en twee vrijgezellen; ieder met hun eigen sores. Veertigers Agnes en Harry hebben een miljoenenprijs gewonnen in een loterij, maar hun relatie is er niet beter op geworden. Guusje en haar vriend Bo zijn jonge, enthousiaste twintigers, maar ook die relatie is niet stabiel te noemen. Guusje wil graag trouwen en kinderen krijgen; Bo wil dat absoluut niet.

De twee vrijgezellen zijn de arrogante zakenman Wouter, die vindt dat de wereld om hem draait, en Britt van Dijk, die een jaar geleden weduwe is geworden nadat haar man en zoontje bij een auto-ongeluk om het leven zijn gekomen. Zij was privé detective in Limburg. Haar vriendin Anja, politie-agente in Den Haag, heeft haar overgehaald naar de hofstad te verhuizen om haar verdriet te boven te komen. Anja is betrokken bij het onderzoek naar moorden op enkele jonge vrouwen en zij vraagt Britt – meer om haar uit haar lethargie te halen na de zware rouwperiode – om op de achtergrond mee te denken.

Het eerste deel van het boek is onderhoudend en goed opgebouwd. Met alle spelers op het veld, ontwikkelt zich een bij vlagen spannend verhaal dat de lezer alle kanten opstuurt. De verdachtmakingen en onthullingen houden je scherp, terwijl de buurtbewoners één voor één steeds dieper in een persoonlijk moeras lijken weg te zinken.

De spanningsboog blijft over het algemeen goed. En er is beperkt, maar zeker meer dan in bijvoorbeeld het boek Eindfeest van deze auteur het geval is, ook oog voor persoonlijke ontwikkeling van de karakters zoals bijvoorbeeld de heftige gevoelens van Britt. Dat geeft de lezer de gelegenheid om mee te kunnen leven; wat altijd gunstig is voor het leesplezier.

De boeken van Jet van Vuuren vallen in het genre vakantiethrillers: soepel leesbare, spannende boeken met een tikkeltje romantiek en een vrouwelijke hoofdrolspeler die een probleem moet oplossen. Het is daarbij niet erg dat de karakters vrij oppervlakkig blijven zolang ze maar geen karikatuur van zichzelf worden. In die valkuil is de auteur in Misstap gelukkig niet gevallen. Met name Britt wordt goed neergezet. Ook de spanning tussen Harry en Agnes wordt goed uitgewerkt.

Naarmate het boek vordert, gaat er toch wat knagen. Het thrillerdeel komt na een veelbelovend begin niet echt van de grond. Over de slachtoffers kom je niets te weten en ook het politieonderzoek naar de moorden is geheel afwezig, op een paar interacties met Anja na. Daarbij is het ongeloofwaardig te noemen hoe zij Britt voorziet van informatie over het onderzoek en haar vraagt om in haar hoedanigheid van privé detective te helpen. 

Na het zwakke tweede deel van het boek, maakt het slot met de uitwerking van de plot wel weer wat goed, maar blijft het gevoel van een gemiste kans op een mooi en vooral spannend verhaal overheersen.