Een dijk van een thriller

Hoeveel pijn kan een mens verdragen? Wat gebeurt er wanneer de pijn te groot wordt? Als je over de grens geduwd wordt van wat je aan kunt?    

27 maart 1977: vliegramp Tenerife waarbij 2 grote passagiersvliegtuigen op elkaar botsen. Veel Nederlandse vakantiegangers komen om het leven.

17 juli 2014: vliegramp Oekraïne door het uit de lucht schieten van een vliegtuig dat onderweg is naar Azië. Ook hier komen veel Nederlanders om het leven, waaronder hele gezinnen die zich hebben verheugd op een mooie vakantie in een ver land.

Een dode minnaar.
Een ongelukkig huwelijk.
Een verkeerde naam op een passagierslijst.  

Fictie en feiten zijn het uitgangspunt van deze nieuwe thriller van de Nederlandse topauteur Loes den Hollander (1948). Pijngrens is alweer de 20e thriller van Den Hollander, waarbij elk nieuw boek weer andere invalshoeken heeft dan het vorige, omdat, zoals ze in een interview in 2013 zei: 'Als ik iedere keer hetzelfde kunstje zou moeten doen, dan zou het snel saai worden. Ik vind het leuk om steeds weer nieuwe dingen te doen en zal daarom ook nooit een serie gaan schrijven.'  

In Pijngrens volgt de lezer drie hoofdpersonen. Bridget is al jaren geleden gescheiden van Maxim, die haar gedurende hun huwelijk veelvuldig heeft mishandeld. Nu hangt hij weer om haar heen, stalkt haar omdat hij haar terug wil. En dat terwijl hij een vriendin heeft.

Annemiek heeft jaren geleden als 16-jarige haar pasgeboren dochter onder grote druk van haar moeder moeten afstaan en ze vlucht in een liefdeloos huwelijk. Ze staat nu weer op een tweesprong in haar leven en vraagt zich af hoe het met haar dochter gaat, die zij nooit heeft kunnen vergeten. 

Maxim leent het paspoort van zijn vriendin Sharon uit aan zijn getrouwde boezemvriend die een slippertje wil maken met een vrouw die op Sharon lijkt. Een vriendendienst, vindt hij, maar de gevolgen blijven niet uit wanneer het vliegtuig van het stel verongelukt.  

Oorzaak en gevolg, actie en reactie. Loes den Hollander weeft op vakkundige wijze de levens van alle hoofdpersonen tot een broeinest van ingewikkelde, heftige relaties. Het is wel duidelijk dat hier een ervaren auteur aan het woord is, die heel gedecideerd alle touwtjes in handen houdt. Met ieder hoofdstuk laat ze kleine bommetjes van plotontwikkelingen vallen die de lezer vastnagelt aan het boek.  

Het is knap hoe zij doodgewone mensen zo boeiend weet neer te zetten. Het verhaal is niet heel erg spannend maar de gebeurtenissen zijn zo aangrijpend dat je alleen maar door wilt lezen om te weten hoe het afloopt. Door de perspectiefwisselingen waarbij afwisselend Maxim, Bridget en Annemiek de boventoon voeren, kijk je als lezer iedere keer tegen een andere waarheid aan. Dat houdt je scherp en maakt het verhaal levendig. En het houdt je aandacht vast, wat wel nodig is met de verscheidenheid aan hoofd- en bijfiguren en de flashbacks. De uiteindelijke twist in het verhaal is een handelsmerk van de auteur waar zij bewust op aanstuurt en die de lezer geschokt achterlaat.  

Pijngrens is (weer) een dijk van een thriller.