Het wordt steeds spannender naarmate het eind van de serie nadert

Ritueel is, net zoals de vorige twee delen Galgenveld en IJsveld, weer een prima mix van verschillende verhalen. Aan de ene kant het actuele misdaadverhaal waarin Maud Mertens en haar team moeten achterhalen wat er zit achter de vondst van een flink aantal vrouwenhoofden (zonder lichaam) in de tuin van een voormalige hoge politicus. Kyra Slagter is bang dat één van de hoofden wel eens van haar al jarenlange vermiste zus Sarina kan zijn omdat de tuin op een steenworp afstand van haar eigen huis ligt.

Isa Maron weet de lezer steeds verder te betrekken in de mysterieuze verdwijning van Sarina. Daarnaast speurt diezelfde lezer mee met het politieteam die nauwgezet probeert te achterhalen wie de hoofden heeft begraven en waarom. Stapje voor stapje word je meegenomen in het proces en wordt steeds duidelijker in welke hoek de dader gezocht moet worden. Intussen leren we ook Sarah - de verwarde jonge vrouw in Engeland die we uit de vorige twee delen kennen - steeds beter kennen. Dapper zet ze nieuwe stappen in haar ontwikkeling tot ook hier verbanden te vinden zijn tussen de gevonden hoofden én Sarina. Maar hoe een en ander echt in elkaar steekt? Daarvoor moeten we eerst rap verder lezen in deel 4 van de serie: het boek dat de nieuwsgierig makende titel Eindspel heeft meegekregen. Ongetwijfeld worden dan veel vragen definitief beantwoord, maar hoe en zijn die antwoorden voldoende voor Kyra en haar familie? We gaan het zien.

Maron heeft met De Noordzeemoorden een indrukwekkende serie neergezet die op interessante wijze inzichtelijk maakt wat een vermissing met de achterblijvers doet en welke hoop ze, wellicht tegen wil en dank, koesteren op een positief einde. Tegelijkertijd heeft de auteur aantrekkelijke spannende verhalen geschreven in een vlotte schrijfstijl en met levensechte personages. Nog één deel, dan zal ik ze allemaal gaan missen: Maud, Kyra, Niels en alle anderen.