Boeiend, realistisch en spannend

'Er was niemand die hen miste, niemand die het iets kon schelen dat ze in het niets verdwenen, als schaduwen die oplosten bij het ondergaan van de zon. Schaduwkinderen'

Het thema dat Linda Jansma in Schaduwkinderen aansnijdt is angstig actueel. Terroristische aanslagen, dreigingen, ze zijn aan de orde van de dag. Het is geen kwestie van 'of' maar 'wanneer' er een aanslag in Nederland plaatsvindt. De NCTV (Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid) houdt er in ieder geval ernstig rekening mee.

Deze gruwelijke mogelijkheid is het onderwerp van dit nieuwe boek van Linda Jansma. Ze beschrijft het doemscenario geloofwaardig, verpakt in een spannende thriller. Hoofdpersoon is Officier van Justitie Jules Declerck, werkzaam bij het parket in Leeuwarden. Zij is van Vlaamse afkomst maar na een drama in de privésfeer – haar broer Remi heeft in een woedeaanval haar vader vermoord – is zij door haar moeder naar familie in Nederland gebracht. Haar moeder is vervolgens spoorloos verdwenen en als 12-jarig meisje blijft Jules alleen achter, een ontheemde in een vreemd land. Die gebeurtenis laat diepe sporen achter; Jules vertrouwt alleen op zichzelf en relaties houdt ze het liefst zo ver mogelijk op afstand. Dit tot grote teleurstelling van haar ex-geliefde, de journalist Harry Simones, waarmee ze nu een knipperlichtrelatie heeft.

De terrorismedreiging wordt realiteit wanneer vlak voor Kerst een bom ontploft bij een winkelcentrum in Leeuwarden. Jules leidt het politie-onderzoek en al gauw zijn er aanwijzingen dat er meer aanslagen zullen worden gepleegd. Wanneer Harry viavia ook met de zaak te maken krijgt, lopen niet alleen zakelijk maar ook privé de emoties hoog op.

Schaduwkinderen is een boeiend, realistisch en spannend boek. Uit alle gedetailleerde informatie waardoor de lezer als het ware over de schouder van de politie meekijkt, blijkt dat de auteur nauwgezet research heeft gedaan en zich goed in de materie heeft verdiept. Dat maakt dat het boek geloofwaardig en authentiek overkomt. Vaak leiden details tot vertraging maar bij Schaduwkinderen is dat, op een heel enkele keer na, niet het geval. Het geeft juist meer diepgang en karakter aan het verhaal.

Dat de hoofdpersoon een Officier van Justitie is, is verfrissend en leerzaam omdat nu ook deze kant van een onderzoek eens belicht wordt. In de meeste spannende boeken draait het toch vaak om de speurders: de rechercheurs en de overige politiemensen. En waar af en toe gedacht kan worden of een Officier van Justitie echt zo dicht op een zaak zit, geeft Jansma in een verantwoording aan dat zij af en toe 'haar (Jules') rol in het opsporingsproces misschien wat ruimer (heb) genomen dan die in werkelijkheid zou zijn.' Een kniesoor die daar verder een punt van maakt.

Naast de problemen op de werkvloer, torst Jules zoals gezegd ook privé een zware last met zich mee. Wat is er 20 jaar geleden gebeurd; waarom vermoordde haar broer haar vader? Zelf weet ze zich door de shock niets meer te herinneren. Remi staat op het punt vervroegd vrijgelaten te worden. Hij heeft altijd geweigerd met Jules te praten. Zal ze nu dan wel antwoorden krijgen op haar vragen?

Schaduwkinderen is het eerste deel in een trilogie genaamd 'Cirkel van het kwaad', over de zoektocht naar de ware toedracht van een twintig jaar oude moord. In Schaduwkinderen is dit nog onderbelicht; het is meer een zijspoor om het karakter van Jules vorm te geven. Dat maakt nieuwsgierig hoe deze zoektocht zich verder zal ontwikkelen in het tweede boek.

De auteur heeft een nieuwe stap in de ontwikkeling van haar schrijverscarrière gezet door zich, na het schrijven van ‘stand alones’, nu te wagen aan een trilogie. Met dit eerste deel heeft ze haar protagonist in ieder geval voldoende inhoud meegegeven om een hoofdrol te kunnen vervullen in meerdere boeken. Op naar deel 2, voor de fan kan het niet gauw genoeg verschijnen.