Stekelig, grappig en vertederend

De cactus is de debuutroman van Sarah Haywood. De Britse auteur werkte eerst als advocaat voordat ze zich volledig op het schrijven is gaan richten. Dit zie je terug in het verhaal en de hoofdpersoon. De vijfenveertigjarige Susan Green heeft rechten gestudeerd, maar heeft zich neergelegd bij een vaste baan waarbij ze zich kan richten op het analyseren van cijfers en systemen. Dit past goed bij haar liefde voor regelmaat en een geordend leven. Daarnaast heeft ze ook een regeling met een leuke man die haar niet alleen meeneemt op allerlei culturele uitstapjes, maar ook voorziet in haar lichamelijke behoeften zonder een vaste relatie. Susan is meer dan tevreden over haar leven totdat haar moeder overlijdt en ze erachter komt dat ze zwanger is. Twee ingrijpende gebeurtenissen met een grote impact op haar gestructureerde leventje. In haar testament laat de moeder van Susan het huis aan haar broer Edward na. Hier neemt Susan geen genoegen mee. De zwangerschap en de strijd tegen het testament pakt ze aan op haar eigen georganiseerde manier, maar ze kan niet voorkomen dat haar leven op het punt staat om volledig te veranderen.

In De cactus draait het volledig om Susan en haar ontwikkeling. Haywood hanteert de schrijfstijl waarbij de lezer direct wordt aangesproken. Susan vertelt het verhaal aan de lezer wat het heel persoonlijk maakt. Dit persoonlijke aspect betekent niet dat je als lezer meteen begrip voor Susan voelt. In het eerste deel van het verhaal maakt ze zich niet erg geliefd en moet je wennen aan haar persoonlijkheid. Het is niet moeilijk om de gedachtegang van haar collega’s te volgen als ze weer eens een hele directe opmerking maakt en sociaal moeilijk in de omgang is. Maar geleidelijk krijg je steeds meer begrip voor Susan. Je begrijpt hoe het in haar hoofd werkt en haar logica gaat zelfs de lezer logisch in de oren klinken.

Daarnaast krijg je ook af en toe een kijkje in het verleden van Susan. Hoe ze opgroeit met een vader die aan alcohol verslaafd is, een moeder die moeilijk met Susan om kan gaan en een broertje die haar de hele tijd dwars zit. Aan de hand van de gebeurtenissen die zich voordoen, vertelt Susan meer over het verleden en het ontstaan van een bewust situatie. Dit zorgt ervoor dat je geleidelijk in het verhaal komt en Susan nog beter kan begrijpen.

Met deze opbouw en de langzame ontwikkeling die Susan doormaakt heeft Haywood een hoofdpersoon gecreëerd waar je van gaat houden. Ondanks haar eigenaardigheden zijn er ook punten te vinden waarin je je als lezer kunt herkennen. We hebben tenslotte allemaal wel bijzondere trekjes en dat zorgt ook voor een gezonde dosis humor in het verhaal. Susan is al snel niet meer een vreemd en irritant personage, maar een bijzondere vrouw die is gevormd door haar verleden en tegen haar geloof in toch in staat is om te veranderen en lief te hebben. Sarah Haywood heeft een verhaal en personages gecreëerd waar je alleen maar van kan gaan houden.

De cactus is een heerlijk, herkenbaar, grappig en vertederend verhaal. Met haar prachtige schrijfstijl heeft Haywood een geloofwaardig, bijzonder en origineel personage neergezet zoals je ze niet vaak tegenkomt.