Een boeiende Italiaanse familiesaga

De Italiaanse auteur Stefania Auci (1974) woont en werkt in Palermo en schreef eerder al drie boeken. De historische roman De leeuwen van Sicilië is haar grote doorbraak, gebaseerd op een van de bekendste Italiaanse families. In Italië zijn al meer dan 200.000 exemplaren verkocht en het boek wordt in meerdere landen vertaald. Daardoor kan nu ook het Nederlandse publiek kennismaken met deze auteur.

In De leeuwen van Sicilië volgen we de familie Florio. Paolo en Ignazio besluiten om met het gezin van Paolo te verhuizen naar Palermo omdat ze daar betere kansen zien om hun handel te drijven. Het is het begin van een ongelofelijke reis voor de familie, waarbij ze zullen uitgroeien tot de ongekroonde koningen van Palermo. Vandaag de dag staan ze nog steeds bekend als ‘De leeuwen van Sicilië’. Ze weten een waar zakenimperium op te bouwen, maar dat gaat niet zonder problemen en tegenslagen. Met macht en rijkdom komt namelijk ook verraad, geheimen, affaires en wraak.

Het boek is met zijn 450 bladzijdes wat dikker dan een gemiddelde roman, maar is daarentegen wel duidelijk ingedeeld. Het verhaal wordt chronologisch verteld en aan het begin van elk hoofdstuk staat genoemd in welke tijdvak het verhaal zich afspeelt. De hoofstukken zijn echter wel vrij lang en worden slechts in paragrafen verdeeld, maar de wisselde vertelperspectieven en gebeurtenissen in het verhaal zorgen ervoor dat het allesbehalve saai is.

Hoewel er geen elementen in het verhaal zitten die het erg spannend maken, blijf je onverminderd doorlezen door de geschiedenis die zich ontvouwt. Auci’s simpele en snelle schrijfstijl zorgt ervoor dat het verhaal makkelijk te lezen is, ondanks dat de hoofdstukken erg lang zijn. De auteur geeft steeds korte stukjes geschiedenis en vertaalt het naar het dagelijks leven van de familie Florio. Zo leest het een beetje als een soap, maar laat ook blijken van nauwkeurig onderzoek van de auteur.

Al vanaf de eerste bladzijde valt op dat de schrijfstijl van de auteur niet alleen eenvoudig is, maar ook beeldend. Auci heeft aandacht voor detail en door de omschrijving van gebeurtenissen, de omgeving, de personages, producten en specerijen waan je je middenin het Italiaanse leven. De onderlinge verbanden en verschillende Italiaanse namen kunnen soms wat moeilijk te volgen zijn, maar achterin het boek (niet een hele logische plek) staat een stamboom die wat houvast geeft tijdens het lezen.

De auteur heeft historische feiten gecombineerd met fantasie en verbeelding, wat nodig is om deze familiegeschiedenis te kunnen vertellen. Aan de hand van haar onderzoek creëert ze een beeld van Sicilië waarin de klassenstrijd en discriminatie (waaronder naar vrouwen toe) een dagelijkse gebeurtenis was. Omdat de auteur meerdere generaties en vele personages behandelt, is het soms moeilijk om je goed in hen te kunnen inleven. Maar daarbij steekt er wel een met kop en schouders bovenuit, en dat is broer Ignazio.

Met De leeuwen van Sicilië heeft Auci een belangrijk stukje Italiaanse geschiedenis internationaal bekender gemaakt. Hopelijk zullen er in de toekomst nog meer van haar romans vertaald worden.