Walvissenliefde

Jojo Moyes (1969) is ongekend populair sinds het verschijnen van Voor jou in 2013. Dit boek werd een bestseller en zette de schrijfster internationaal op de kaart. De verfilming zorgde voor nog meer succes. Echter, voor het verschijnen van Voor jou schreef Moyes al meerdere boeken en daar is Dicht bij jou er een van. Dit boek verscheen in 2007 al onder de titel Walvisbaai, maar omdat de populariteit van Moyes is gegroeid, werd het tijd om oude uitgaven in een nieuw jasje te steken.

In Dicht bij jou maken we kennis met Kathleen. Zij beheert al jaren een hotel in de slaperige baai Silver Bay, ver bij het drukke massatoerisme vandaan. Haar nichtje Liza McCullen en haar tienjarige dochtertje Hannah hebben hun toevlucht gezocht bij Kathleen. Liza heeft een turbulent leven achter de rug en heeft rust gevonden in Silver Bay. Samen met de andere walvisspotters gaat ze er dagelijks op uit om walvissen te zoeken voor toeristen. Dit gebeurt op een respectabele manier om de natuur niet te verstoren. Dan verschijnt Mike Dormer in hun leven, een projectontwikkelaar uit Londen die van plan is om een kustresort in Silver Bay te bouwen. De belangen van Mike en Liza botsen en dat zorgt al snel voor een ongemakkelijke sfeer in het idyllische plaatsje. Al snel komt Mike erachter dat het bouwen van het resort een negatieve invloed zal hebben op de walvissen en andere zeedieren in het gebied. Maar is hij nog op tijd om het terug te draaien?

Waar je tijdens het lezen al snel achter komt, is dat de sfeer die het omslag oproept niet goed aansluit bij het verhaal. Liza is een teruggetrokken persoon die door haar levenservaring alleen nog maar behoefte heeft aan rust, natuur en zorgen voor haar dochter. De indruk die je van haar als personage krijgt, past totaal niet bij het zorgeloze ogende meisje op het omslag. Het doet natuurlijk geen afbreuk aan het verhaal, maar het is wel jammer dat er niet meer aandacht aan is besteed.

Al lezend komen om de beurt voornamelijk Liza, Kathleen en Mike aan het woord. Het wordt al snel duidelijk dat er zich in Liza’s leven behoorlijk wat tragedies hebben afgespeeld, waardoor ze nu een teruggetrokken leven leidt. Maar wat is er precies gebeurd waardoor ze is zoals ze nu is? Dat vraag je je als lezer af en het duurt heel erg lang voordat je daar een antwoord op krijgt. Het verhaaltempo is traag door de vele perspectieven en een enorme stroom aan informatie over walvissen, hun gedrag en het leefgebied. Deze informatie is heel interessant en zorgt er wel voor dat de lezer zich goed in de omgeving kan inleven, maar de persoonlijke ontwikkelingen van de personages staan daardoor op een laag pitje.

Omdat je als lezer pas zo laat inzicht in Liza’s verleden krijgt, is het moeilijk om je in haar in te leven. De personages van Kathleen en Mike daarentegen worden beter uitgewerkt. De rode draad in het verhaal is het stoppen van de bouw van het resort waar Mike verantwoordelijk voor is. Er wordt een groter accent gelegd op deze strijd dan op het liefdesverhaal dat zich uit het niets lijkt te ontpoppen. De laatste vijftig bladzijdes krijgt het verhaal eindelijk wat tempo en worden alle verhaallijnen in een razend tempo afgerond.

Verwacht van Dicht bij jou geen episch liefdesverhaal zoals in Voor jou, maar een langzaam opbouwend verhaal, gevuld met liefde voor elkaar en voor de walvissen.