Volwaardig einde van een heerlijke guilty pleasure-trilogie

Did I Mention I Miss You is alweer het laatste deel van de bekende ‘DIMILY’-serie geschreven door de negentienjarige Estelle Maskame. Aan het einde van deel twee liet Maskame het verhaal achter met een open einde, waardoor er een mogelijkheid werd gecreëerd voor een derde deel van de serie.  

We zijn weer een jaar verder in de tijd en net als de voorgaande delen speelt dit boek zich af in de zomer. Eden heeft haar eerste jaar op de Universiteit van Chicago erop zitten en keert terug naar Santa Monica om de zomer met haar familie door te brengen. Niet dat haar vader daar erg gelukkig mee lijkt te zijn, want hij stopt zijn afkeer van Eden niet onder stoelen of banken. Ze heeft het hele jaar niets gehoord van Tyler en is dan ook verbaasd dat zij niet de enige is die terugkeert naar Californië. Eden is woest op Tyler en ook de scheuren in het gezin lijken alleen maar groter te worden.  

Sinds Did I Mention I Love You laat Maskame een groei in de personages zien. In deel één gaat het vooral om typische zestienjarige tieners die hun zomer doorbrengen met koffie drinken, shoppen en feesten. Behalve in Eden en Tyler zie je weinig diepgang in de personages en blijft het erg aan de oppervlakte. In deel twee worden de bijpersonages al flink uitgedund als Tyler en Eden samen in New York terechtkomen en in dit laatste deel van de serie gaat het alleen om de relatie tussen Tyler en Eden en de verhoudingen binnen het gezin. Ze gedragen zich volwassener, proberen de banden met het gezin te sterken en hun leven te beteren. Tegen de tijd dat je aan dit boek begint, heb je Eden en Tyler al in je hart gesloten en wil je als lezer niets liever dan een happy end. Maar daar moet nog wel het nodige voor gebeuren, want Eden lijkt vastbesloten te zijn om niets meer om Tyler te geven. Wat de lezer zich doet afvragen of er onder al deze woede nog wat liefde over is.  

Niet bij alle personages in Did I Mention I Miss You is een groei te zien. De vader van Eden blijft halsstarrig, agressief en onaardig. In zo’n mate dat het een behoorlijke ergernis kan opwekken bij de lezer. Aan de andere kant kan je op die manier wel goed met Eden meeleven, want zij lijdt emotioneel erg onder het gedrag van haar vader. Zijn acties komen een beetje overdreven over en verklaren zich pas veel te ver in het verhaal om nog enig begrip voor hem op te kunnen brengen.  

De schrijfstijl van Maskame is prettig en toegankelijk, maar vooral met de groei in de personages laat Maskame misschien ook wel een groei in zichzelf zien. In vergelijking met de eerste twee delen is het derde deel nog realistischer geworden in de problematiek waar deze jongeren mee te maken krijgen.  

De DIMILY-serie is een heerlijke serie voor iedereen die van lekker weg te lezen boeken houdt, met een behoorlijke dosis romantiek en een serieuze ondertoon. Met Did I Mention I Miss You brengt Maskame de serie tot een volwaardig einde.