Verhaal over verlies, overleven, moed en hoop

Voor de liefhebber van historische romans die zich afspelen tijdens de Tweede Wereldoorlog is de naam Kristin Harmel (1979) waarschijnlijk wel bekend. Eerder schreef zij Als we elkaar terugzien en Zolang er sterren aan de hemel staan. Deze beide romans spelen zich af in dezelfde periode.  

In Jij kan me helpen volgen we de pasgetrouwde Amerikaanse Ruby, het elfjarige Joodse meisje Charlotte en de Britse piloot Thomas. Het is 1939 en de dreigende oorlog hangt boven Parijs. Voor Ruby betekent dit het einde van haar wittebroodsweken. Ze is voor haar man naar Parijs verhuisd en heeft het gevaar van de oorlog onderschat. Ze komt naast Charlotte te wonen en er ontwikkelt zich een bijzondere band tussen de vrouw en het jonge meisje. Thomas wil zijn bijdrage leveren aan de oorlog en vliegt als piloot voor de Britse Royal Air Force tijdens verschillende missies over het kanaal naar Frankrijk. Maar al snel vindt hij een nieuwe reden om te blijven vechten. Drie verschillende personen, met verschillende levens proberen op hun eigen manier de oorlog te overleven, waarbij ze nauwer met elkaar verbonden zijn dan je zou kunnen denken.

Het verhaal begint in maart 2002. Er wordt een situatie geschetst zonder dat je als lezer weet over wie het gaat. Vervolgens gaan we terug in de tijd naar 1939, waar het verhaal begint. Vanaf dat moment wordt het verhaal chronologisch verteld en staat er aan het begin van elk hoofdstuk een maand en jaartal bij. De chronologische volgorde dreigde het verhaal traag te maken, maar het hielp juist de drie verschillende verhaallijnen in elkaar te laten overvloeien en ze met elkaar te verbinden. Daardoor krijg je als lezer een band met alle drie de hoofdpersonen. Ook creëert het een spanningsboog die je betrokken houdt bij het verhaal. Met deze simpele manier heeft Harmel dat bijzonder goed voor elkaar gekregen.

Ruby, Charlotte en Thomas hebben hun eigen verhaallijn, die alle drie erg van elkaar verschillen. De situatie waar ze zich in bevinden is voor elk van hen anders, maar toch zijn ze met elkaar verbonden en zijn ze als personages geloofwaardig. De woede, machteloosheid maar ook de liefde en het verlangen om goed te doen, om te helpen de oorlog te winnen, spat van de bladzijdes en komt ondanks wat clichématige uitdrukkingen geloofwaardig over. Wat dit verhaal bijzonder maakt, is dat het eerste hoofdstuk ook in je achterhoofd aanwezig blijft. Wie was het oudere stel uit de hedendaagse tijd? Met dat in gedachten tijdens het lezen wordt het steeds spannender en hoop je als lezer op een happy ending ondanks alle verschrikkingen van de oorlog. Uiteindelijk kom je terecht in een emotionele rollercoaster met een onvoorspelbaar einde, maar prachtig gedaan. 

Het verhaal krijg nog eens extra lading door het feit dat het gebaseerd is op een waargebeurd verhaal. Ruby heeft echt bestaan onder de naam Virginia d’Albert Lake. Hoe het precies in elkaar steekt, legt de auteur na het verhaal uit, maar het zorgt er wel voor dat je na het lezen nog meer onder de indruk bent van de personages en de heldhaftige strijd die zij hebben gevoerd. Dat maakt het tot meer dan alleen een liefdesverhaal. Jij kan me helpen is een indrukwekkend verhaal over verlies, overleven, moed en het houden van hoop. Met bijzondere personages die tijdens de ontwikkeling van het verhaal tot leven komen en je laten zien wat het is om een gok te nemen in de liefde, maar ook in de mogelijkheid om de medemens te helpen.