Feelgood met diepgang

Colleen Hoover (1979) is een bekende naam in het Feelgoodgenre. Ze schreef eerder al veertien romans en vijf novelles, allemaal in de subgenres New Adult, Young Adult of een hedendaagse roman. Echter, met Nooit meer slaat ze een nieuwe weg in door haar persoonlijke ervaringen in het verhaal te verwerken. 

Wat direct opvalt aan het boek is het prachtige omslag en de titel Nooit meer. Het roept nieuwsgierigheid op en na het lezen van de tekst op de achterflap wordt die nieuwsgierigheid alleen maar verder aangewakkerd.

Lily heeft een moeilijke jeugd gehad en altijd hard moeten werken om te komen waar ze nu is. Ze heeft een leuke baan, maar ze verlangt naar meer en bovendien is haar prins op het witte paard ook nog niet voorbij gekomen. Dan ontmoet ze Ryle, een knappe neurochirurg voor wie ze als een blok valt, ondanks dat hij assertief, koppig en een tikje arrogant is. Bovendien is hij ook stapelgek op haar. Langzaam leren ze elkaar beter kennen. Maar voor hen allebei speelt het verleden een grote rol in hun leven en de vraag is of hun relatie dat aankan.

Aan het begin van het verhaal leren Lily en Ryle elkaar net kennen en de eerste indruk is dat dit een mooi liefdesverhaal gaat worden. Natuurlijk doet de titel Nooit meer wel vermoeden dat het niet alleen maar rozengeur en maneschijn is, maar anders zou het een saai verhaal worden. Echter, wanneer je verder leest, kom je er al snel achter dat dit niet je alledaagse, romantische verhaal is en de clichés ook ver te zoeken zijn. Wow, wat is dit een bijzonder verhaal en het is moeilijk om niet te veel te verklappen.

De auteur maakt gebruik van dagboekfragmenten, geschreven door Lilly toen ze een tiener was. Deze fragmenten geven het verhaal een meerwaarde. Ze geven inzicht in de jeugd van Lily die niet altijd even makkelijk is geweest. Nu is dat op zich niet origineel, maar wel dat het dagboek is gericht aan Ellen DeGeneres; Lily’s heldin. Prachtig hoe de manier waarop Ellen een voorbeeld is voor vele jonge Amerikaanse meiden wordt opgenomen in het verhaal.

Al snel kom je erachter dat Lily een belangrijke keuze moet maken. Het is misschien niet de keuze die je zou verwachten, maar dit zorgt ervoor dat je wilt blijven doorlezen. En als ze dan uiteindelijk een beslissing maakt, krijg je niets anders dan respect voor Lily en alle andere vrouwen die zich in een soortgelijke situatie bevinden. In het epiloog lees je dat de auteur het verhaal heeft geschreven op basis van persoonlijke ervaringen. Dat maakt Lily en het verhaal geloofwaardig en heel erg bijzonder. Bovendien is de schrijfstijl van Colleen Hoover erg prettig. Er zit een mooie afwisseling in tussen dialogen en beschrijvingen waarbij de hoofdpersoon zich ook meerdere malen tot de lezer richt, wat een bepaalde betrokkenheid bij het verhaal creëert.

Nooit meer van Colleen Hoover is een verhaal dat je moet lezen en pas als je het gelezen hebt, begrijp je waarom. Het thema, de personages en de wendingen in het verhaal zijn bijzonder goed en origineel. Het is een feelgoodroman met diepgang en ondanks alle gebeurtenissen is er ook plaats voor hoop, liefde en vriendschap.