Pegasus is geen hoogvlieger

Aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog vlucht Nick met zijn twee zoons naar Amerika, om daar een nieuw leven op te bouwen. Hij moet zijn luxe leventje op het landgoed van zijn vader achterlaten om te gaan werken als circusartiest. Bij het circus leert hij al snel dat hij zich aan moet passen aan zijn nieuwe levensstijl en wordt hij verliefd.   Danielle Steel is een geliefd schrijfster van romantische verhalen. Ze heeft 97 romans geschreven die over de hele wereld verkocht worden en waarvan vele bestsellers zijn. 

Toch blijken niet alle verhalen een succes. Waar het in het begin al fout gaat met Pegasus, is dat de tekst op het omslag een totaal verkeerd beeld geeft van het verhaal en daarnaast ook nog eens feitelijk onjuist is. Daar valt nog overheen te komen als dat het enige punt van kritiek zou zijn.  

Aristocraat Nick komt er plotseling achter dat hij half joods is en dus in gevaar is in het Duitsland van voor de Tweede Wereldoorlog. Nick heeft nooit een dag in zijn leven gewerkt en moet nu plotseling met zijn twee kinderen naar Amerika om daar te gaan werken en zo te ontsnappen aan de nazi's. Zijn gedrag en uitspraken komen erg verwend en onverantwoordelijk over, wat voor weinig respect bij de lezer zorgt. Hij beklaagt zich vooral over de kleine woonwagen waar zijn gezin in moeten leven. Zelfs zijn paarden leven ruimer dan hij.   

Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog, maar de historische context is erg summier, terwijl je bij het lezen van de omslagtekst verwacht dat de oorlog wel een grotere rol zou spelen in het verhaal. In plaats daarvan gaat het over een circus. Op zich maakt deze wending het verhaal even wat interessanter, want het leven in het circus is een wereld op zich en deze draai geeft tijdelijk wat meer kleur aan het verhaal. Totdat Nick verliefd wordt op een van zijn collega's in het circus, wat het startsein is voor een overdosis relatiedrama. Want Christianna is koorddanseres en door haar verliefdheid op Nick maakt ze misstappen op het koord. Daar krijgen ze vervolgens weer ruzie over, omdat Christianna zonder vangnet optreedt en het dus levensgevaarlijk is. Het is geen alledaags relatiedrama, dat dan weer wel.  

Steel heeft veel focus gelegd op deze verhaallijn vol rare wendingen in plaats van zicht te richten op het goed uitdiepen van de personages. Deze blijven aan de oppervlakte en door de vele herhalingen zeggen ze niet veel. Het boek zou een stuk dunner zijn als alle eindeloze herhalingen zouden zijn geschrapt. Het lijkt er soms op dat Steel vergeet wat ze al verteld heeft en zichzelf daardoor herhaalt. Dit wekt een hoop irritatie op tijdens het lezen, tot op het punt dat je jezelf gaat afvragen of het boek überhaupt wel geredigeerd is.   

De herhalingen, opmerkelijke verhaallijnen en oppervlakkige personages doen af aan de kwaliteit die je van een Danielle Steel-roman mag verwachten en maken van Pegasus geen hoogvlieger.