Een geslaagde opmars naar een groter geheel

De Amerikaanse Terry Goodkind brak in 1994 wereldwijd door met zijn fantasy-epos ‘De Wetten van de Magie’. Deze serie vertelt het verhaal van Richard en Kahlan en hun queeste door en voor het D'Haraanse rijk. Naast ‘De Wetten van de Magie’ schreef hij een vierdelig vervolg en diverse spin-offs, waaronder de 'De Kronieken van Nicci' en De Wet van Negen. Met de ‘Kinderen van D'Hara’-serie neemt hij ons mee terug naar alle oude bekenden die de eerste serie overleefd hebben.  

Richard en Kahlan hopen eindelijk de rust te vinden waar ze al die tijd op gewacht hebben. Om de werelden van de levenden en de doden voor altijd te scheiden, heeft Richard de sterren verschoven met zijn magie. Wanneer de consul-generaal van Estoria met een vreemd verzoek komt, begint het duo te twijfelen aan hun wereld en de vrede waarin ze zich wanen. Als er een vrouw genaamd Schalie ten tonele verschijnt, weten ze zeker dat er iets mis is. Schalie komt met een waarschuwing en de enige manier om de wereld te redden is zorgen dat Richard en Kahlan niet het einde van hun bloedlijnen zullen zijn.  

Krabbelman is de eerste in een reeks van vijf novelles over de Kinderen van D'Hara. De titel verwijst naar de belangrijkste vijand in dit eerste deel, een creatie uit de nachtmerries van kinderen. De titel is goed gekozen en sluit aan bij de rode draad die de novelles aan elkaar moet verbinden: de toekomstige kinderen van Richard en Kahlan die de bloedlijnen van de Rahls en de Belijdsters voortzet.  

Goodkind heeft van Krabbelman een op zichzelf staand, leesbaar boek gemaakt door voldoende achtergrondinformatie te geven binnen het verhaal. Zo geeft hij een korte toelichting bij personages, waaronder de Mord-Sith, maar ook op de geschiedenis van Richard en Kahlan. Hierbij geeft hij niet alles weg, maar prikkelt hij de nieuwsgierigheid en nodigt hij je uit om zijn andere werken te gaan lezen.  

Het verhaal van Krabbelman is niet compleet en dat merk je doordat het in dit geval eigenlijk nergens naartoe opbouwt: het boek voelt aan als een lange proloog en het tempo ligt eigenlijk net te laag. Het is een gewaagde keuze om een verhaal wat prima in één boek past, op te delen in vijf losse novelles. Goodkind weet je echter geboeid te houden met zijn bondige schrijfstijl en goed uitgewerkte personages, waardoor je aan het einde uit kan kijken naar het vervolg.  

Met Krabbelman heeft Terry Goodkind een geslaagde terugkeer gemaakt naar D'Hara en haar inwoners, die de fans in hun hart hebben gesloten. Een boek waar, op het tempo van het verhaal na, eigenlijk niets op aan te merken is.