Zo krijg je de jeugd aan het lezen
‘Bijblijven! Nee, niet wegzakken. Hé blijf eens wakker. Hoe heet je? Hé meisje. Zeg eens hoe je heet. Hallo. Kom op, nee, niet je ogen dichtdoen. Hé. Hé!’
Met deze zin als einde van de introductie lanceert Nadine Swagerman je met een cliffhanger haar nieuwste novelle Maar ik ben jou niet in. In 2019 debuteerde Swagerman met de psychologische thriller voor young adults getiteld Eén waarheid. Hiermee behaalde ze een plaats op de nominatielijst voor de Hebban Debuutprijs won zij de Jonge Jury Debuutprijs. Met Maar ik ben jou niet keert Swagerman terug naar bekende grond: de psychiatrie.
De zestienjarige Jamie wordt na een noodlottige gebeurtenis uit huis geplaatst. Haar moeder kon na de dood van haar zus niet meer voor haar zorgen door psychische problemen. Jamie wordt uit haar vertrouwde omgeving gehaald en komt te wonen op de boerderij bij Karin en Derek. Hun dochter Mira sluit direct vriendschap met haar, maar toch is Jamie niet op haar gemak. Ze kan het verleden niet uitzetten en vindt geen rust. Dit wordt vooral veroorzaakt door rare geluiden die alleen zij lijkt te horen. En wie is die vreemde man die rond het huis en de schuur dwaalt?
Ondanks dat de novelle slechts 96 pagina’s telt weet Swagerman er een compleet verhaal van te maken, met sfeerbeschrijvingen die je van begin tot einde aan het verhaal gekluisterd houdt. Van de onbezorgdheid die er op de boerderij zou moeten hangen tot de drukkende sfeer wanneer Jamie alleen is. Swagerman zet dit kracht bij door met de gedachten van Jamie te spelen – je voelt haar angst en paranoia groeien gedurende het boek.
Jamie als hoofdpersonage wordt sterk neergezet. Haar handelen en gevoelens worden ondersteund door flashbacks waarin je meer en meer over haar verleden te weten krijgt. Langzaam krijg je het gevoel dat Jamie misschien niet is wie ze lijkt te zijn en zie je hoe ze de anderen daarin onbewust probeert mee te voeren.
Net als in Eén waarheid heeft Swagerman met Maar ik ben jou niet herkenbare taal gebruikt voor de jongere doelgroep, hoewel het op sommige plaatsen wat gehaast voelt: alsof het niet te lang mag worden om geen aandacht te verliezen. De novelle heeft een vlotte manier van vertellen en is naast spanning ook gevuld met (voor jongeren) herkenbare momenten – van eten wat je niet lekker vindt tot fijne momenten met vrienden. Deze novelle bereikt hiermee precies waarvoor hij bedoeld is: een sterk, kortverhaal neerzetten om jongeren aan het lezen te krijgen.
Reageer op deze recensie