Sterke vrouwen in een weinig originele setting

Serina traint al haar hele leven om een zogenaamde Grace te worden: een van de vrouwen van de kroonprins. Wanneer de vertegenwoordiger van haar regio haar kiest als kandidaat-Grace vertrekt ze, samen met haar zusje Nomi als haar dienstmeisje, naar het paleis voor de verkiezing. Wanneer de kroonprins echter voor Nomi kiest, worden de rollen omgedraaid. Nomi is onwennig in haar nieuwe rol als Grace en wantrouwt de kroonprins. Serina raakt betrokken in een verboden situatie en wordt verbannen naar het gevangeniseiland, waar ze zichzelf opnieuw moet leren kennen. Ondertussen ligt er verraad op de loer in het koninklijk paleis en schuilt er in elke hoek gevaar.  

De Amerikaanse Tracy Banghart staat voor het schrijven van boeken met sterke vrouwelijke personages in de hoofdrol. Dit heeft ze in The Iron Sisters geprobeerd te doen met Nomi en Serina. Beide personages hebben een duidelijk doel waar ze voor staan; Serina wil een Grace worden en daarin een ondergeschikte positie aan haar man hebben. Nomi daarentegen is een strijder, een rebel die tegen het onderdrukkingsbeleid strijdt. Banghart laat beide personages een ontwikkeling doormaken waardoor ze niet alleen elkaars kijk op de wereld meemaken, maar elkaar ook meer leren waarderen. Hiermee is ze dicht bij haar principe gebleven.  

The Iron Sisters is behalve de goed uitgewerkte personages eigenlijk een Young Adult fantasy zoals vele anderen te noemen. Het boek vertoont veel overeenkomsten met andere boeken in het genre, waaronder een zogenaamde driehoeksverhouding in de liefde en verraad tussen twee broers, zoals we die ook kennen uit Victoria Aveyards Rode koningin. Dit maakt dat het verhaal van The Iron Sisters niet bijzonder origineel is. Juist door deze herkenbaarheid weet je in het begin van het boek al vrij duidelijk wat je van de plot kunt verwachten: de gebeurtenissen vinden duidelijk hun inspiratie in andere Young Adult boeken en zijn daardoor makkelijk in te vullen door de gemiddelde genrelezer.  

Banghart schrijft heel toegankelijk; korte zinnen en geen moeilijke bewoordingen. Door het verhaal afwisselend vanuit het oogpunt van beide zussen te schrijven, houdt ze de aandacht bij beide verhaallijnen tot die uiteindelijk weer samenkomen. De wereldbouw blijft echter wat oppervlakkig. Het is duidelijk dat Banghart zich heeft laten inspireren door Italië en de Etna, maar er had veel meer in kunnen zitten wanneer ze de wereld visueler in beeld had gebracht.  

De Nederlandse vertaling van de titel is vreemd te noemen: het is moeilijk uit te leggen waarom er niet gekozen is voor behoud van de originele titel, Grace and Fury, bij het gebruik van een Engelstalige titel. De originele titel was ook op het Nederlandse boek goed van toepassing geweest, door de verwijzing naar de karaktereigenschappen van de hoofdpersonages. Pas in de laatste pagina’s van het boek komt de verwijzing naar de Iron Sisters naar voren.

Tracy Banghart heeft met The Iron Sisters eigenlijk een Young Adult verhaal geschreven zoals vele anderen. Wel met een feministische tint maar waar alle elementen van het genre op bekende wijze in naar voren komen.