Hebban recensie
Prima plot
maar
,In 1977 kwam Coma uit, en maakte Robin Cook meteen naam. Deze medische thriller veroverde in hoog tempo de harten van de lezers. In 1978 al werd het boek verfilmd met Genevieve Bujold en Michael Douglas in de hoofdrollen. Wie herinnert zich niet de scène waarin Susan Wheeler (Bujold) geconfronteerd wordt met de aan kabels hangende comateuze patiënten? Want daar gaat het allemaal om. Nancy Greenly, vers van de universiteit, ontdekt bij toeval dat er in het Boston Memorial ziekenhuis wel érg veel jonge en gezonde patiënten na een eenvoudige operatie in coma raken. Haar speurtocht naar het hoe en waarom brengt haar uiteindelijk zelf in groot gevaar.
Robin Cook zette zijn zegetocht voort en tot op de dag van vandaag schrijft hij spannende medische thrillers. Nu is er speciaal voor de vakantietijd een nieuwe goedkope uitgave verschenen van Coma. Lekker handzaam boekje, toch ruim 300 paginas en dus uitermate geschikt voor op het strand. Helaas moest ik na herlezen van dit beroemde boek concluderen dat de plot beter overeind is gebleven dan de uitwerking en de vertaling.
Want wat is het geval? Opvallend is dat vrijwel het hele boek door Susan Wheelers problemen voor een groot deel te wijten zijn aan het feit dat men in 1977 nog steeds grote moeite had met knappe intelligente vrouwen die medicijnen wilden studeren. Voortdurend moet zij opboksen tegen vooroordelen en seksistische opmerkingen. Na een poosje ga je toch denken: dat is tegenwoordig helemaal niet meer zo Blijf daar toch niet zo over doorzeuren. Dat ook anno 2009 een kersverse afgestudeerde die hetzelfde zou willen doen als Susan doet, met argwaan zou worden bekeken is logisch maar die argwaan zou dan niet uitsluitend voorkomen uit het feit dat zij een vrouw is.
Verder is in dit boek goed te merken dat de informatietechnologie zich razendsnel heeft ontwikkeld. Zeker voor jongere lezers zal het wellicht onbegrijpelijk zijn op welke manier Susan gegevens uit de ziekenhuiscomputer weet te krijgen. Ze moet een aanvraag op papier indienen, en dan zit er iemand die die aanvraag knap hoor direct in machinetaal omzet zodat een ponstypiste dat op kaarten kan zetten zodat die kaarten weer de computer in kunnen. Je hebt er tegenwoordig bijna uitleg bij nodig. Welke lezer van zeg jonger dan 30 heeft nog enig idee waar dit over gaat?
En dan de vertaling, die bijvoorbeeld rept van bijslaap Allemaal heel leuk en aardig voor 1977, maar anno 2009 is de lezer toch wel iets vlotters gewend.
Kortom: de plot, daar is nog steeds niks mis mee. En wie dit boek nog nooit gelezen heeft, zal het zeker interessant vinden omdat het nu eenmaal een van de eerste écht spannende en toegankelijke medische thrillers was. Maar er blijven toch wat sterren liggen vanwege de gedateerdheid.
Robin Cook zette zijn zegetocht voort en tot op de dag van vandaag schrijft hij spannende medische thrillers. Nu is er speciaal voor de vakantietijd een nieuwe goedkope uitgave verschenen van Coma. Lekker handzaam boekje, toch ruim 300 paginas en dus uitermate geschikt voor op het strand. Helaas moest ik na herlezen van dit beroemde boek concluderen dat de plot beter overeind is gebleven dan de uitwerking en de vertaling.
Want wat is het geval? Opvallend is dat vrijwel het hele boek door Susan Wheelers problemen voor een groot deel te wijten zijn aan het feit dat men in 1977 nog steeds grote moeite had met knappe intelligente vrouwen die medicijnen wilden studeren. Voortdurend moet zij opboksen tegen vooroordelen en seksistische opmerkingen. Na een poosje ga je toch denken: dat is tegenwoordig helemaal niet meer zo Blijf daar toch niet zo over doorzeuren. Dat ook anno 2009 een kersverse afgestudeerde die hetzelfde zou willen doen als Susan doet, met argwaan zou worden bekeken is logisch maar die argwaan zou dan niet uitsluitend voorkomen uit het feit dat zij een vrouw is.
Verder is in dit boek goed te merken dat de informatietechnologie zich razendsnel heeft ontwikkeld. Zeker voor jongere lezers zal het wellicht onbegrijpelijk zijn op welke manier Susan gegevens uit de ziekenhuiscomputer weet te krijgen. Ze moet een aanvraag op papier indienen, en dan zit er iemand die die aanvraag knap hoor direct in machinetaal omzet zodat een ponstypiste dat op kaarten kan zetten zodat die kaarten weer de computer in kunnen. Je hebt er tegenwoordig bijna uitleg bij nodig. Welke lezer van zeg jonger dan 30 heeft nog enig idee waar dit over gaat?
En dan de vertaling, die bijvoorbeeld rept van bijslaap Allemaal heel leuk en aardig voor 1977, maar anno 2009 is de lezer toch wel iets vlotters gewend.
Kortom: de plot, daar is nog steeds niks mis mee. En wie dit boek nog nooit gelezen heeft, zal het zeker interessant vinden omdat het nu eenmaal een van de eerste écht spannende en toegankelijke medische thrillers was. Maar er blijven toch wat sterren liggen vanwege de gedateerdheid.
4
1
Reageer op deze recensie