Lekkere onverwachte wendingen en situaties waarin onze hoofdpersoon al zijn creativiteit moet gebruiken om het vege lijf te redden.

Na Bloedbeeld en Kofferdood is dit het derde boek dat ik van Michael Connelly lees. Wat mij nu op gaat vallen is dat hij in staat is om zichzelf te blijven en toch heel verschillende boeken te schrijven. Bloedbeeld, met als hoofdpersoon de intrigerende Terry McCaleb, en Koffermoord, met de soms wat eigenaardige Harry Bosch, zijn beide zeer verschillend van onderwerp en toon, en De jacht heeft alweer een heel ander type man als hoofdpersoon. Henry Pierce is een ´whizzkid´ geweest, en dat heeft ertoe geleid dat hij nu een veelbelovende jonge man is. Rijk is hij nog niet, maar zijn uitvindingen op het gebied van ´moleculaire computers´ zullen hem dat snel maken.

Helaas heeft zijn harde werken hem wel zijn relatie met de intelligente en mooie Nicole gekost, en terwijl hij zit te treuren in het nog lege appartement, begint het langzaam bij hem te dagen dat er meer is dan werk alleen. Tot de telefoon gaat… Afijn, zie de flaptekst (hierboven).

Ik houd erg van het soort boeken waarin een man of vrouw plotseling iets meemaken waardoor zij gedwongen zijn om bij zichzelf te rade te gaan. Vaak ontdekken zij dan dat zij meer kunnen dan zij dachten. Dit geldt ook voor Henry Pierce. Gedurende zijn speurtocht naar Lilly merkt hij dat hij toch wel een heel beperkt leven heeft geleid, en veel voor lief heeft genomen. Hij heeft eigenlijk nooit stilgestaan bij de behoeften van andere mensen. Terwijl hij zich dus concentreert op het vinden van Lilly, begint er toch iets te dagen. Niet dat dit boek nu een zwijmelverhaal is, met veel klokgelui en tranen aan het eind. Integendeel. Er worden enge dingen gedaan en gezegd, en Henry is natuurlijk ook niet plotsklaps de held op het witte paard.

Is het spannend, is altijd de eerste vraag bij een thriller. Ja, het is spannend. Lekkere onverwachte wendingen en situaties waarin onze hoofdpersoon al zijn creativiteit moet gebruiken om het vege lijf te redden. Is de plot goed? Mwah… hier zouden we over kunnen discussiëren. Ik vond het geheel een beetje gezocht. Maar zoals ik al zei, Connelly kan lekker vlot, leesbaar en ´gezellig´ schrijven, en een boek van zijn hand is (voor zover ik het tot nu toe kan bepalen) beslist geen miskoop. Volgens mij heeft Connelly dit boek gewoon met veel plezier op papier gezet en dat plezier gaat dus over op de lezer.