Hebban recensie
Seks met ondoden
Op het omslag van dit boek staat een aanbeveling van Diana Gabaldon. Toevallig ben ik erg weg van de boeken van Gabaldon. Bovendien staat er nog: In de traditie van Stephen King en Anne Rice. Persoonlijk vind ik dit soort aanbevelingen toch een tikje moeilijk liggen. Stel, ik heb nog nooit gehoord van Gabaldon en ik heb een hekel aan King en/of Rice. Nou, dan zou ik dit geen aanbevelingen vinden. En dus zou er een heel aardig vampierverhaal mijn neus voorbij zijn gegaan.
Dodenjacht gaat over vampiers en ghouls en zombies. En hier en daar ook nog over gewone mensen. Hamilton heeft heel knap een wereld neergezet waarin mensen min of meer samenleven met genoemde ondoden. En nog knapper is dat zij zonder al te expliciet te worden, kan laten zien dat de fascinatie van gewone mensen voor ondoden meer te maken heeft met seks dan met de dood. Er is een scène die zich afspeelt in een nachtclub waar je overduidelijk kunt zien dat seks en dood héél dicht bij elkaar liggen.
Maar dan Anita Blake. Zij houdt niet van vampiers. Ze maakt ze dood. Dit doet ze in haar vrije tijd, want haar werk is het tot leven brengen van dode mensen. Een volkomen respectabel vakgebied in dit boek. Het lastige is alleen dat er nu nog iemand rondwaart in de stad die vampiers doodmaakt. En de oppervampier, die de leiding heeft over alle ondoden in de stad, vindt dat niet leuk. Dus moet Anita er aan geloven, volgens het gezegde: Met dieven vang je dieven. Het lastige is alleen dat Anita niet wil. Ze wordt daarom uiteindelijk op een zeer smerige manier overgehaald om het toch te doen. Een manier die Anita bijna het leven kost en die haar doet inzien dat ze toch iets meer bij bepaalde vampiers betrokken is dan ze eigenlijk wil.
Je moet als lezer, ook al hou je van vampierverhalen, even doorbijten. Het boek is bij tijd en wijle nogal warrig de namen vliegen om je oren om dan plotseling een hele tijd niet genoemd te worden en staat vol met technische informatie over de verschillende ondoden. Ook ben ik niet zo dol op lange gevechtsscènes. Aan de andere kant heeft Hamilton een paar zeer interessante hoofdrolspelers neergezet en is het verhaal beeldend genoeg voor een film.
Dodenjacht gaat over vampiers en ghouls en zombies. En hier en daar ook nog over gewone mensen. Hamilton heeft heel knap een wereld neergezet waarin mensen min of meer samenleven met genoemde ondoden. En nog knapper is dat zij zonder al te expliciet te worden, kan laten zien dat de fascinatie van gewone mensen voor ondoden meer te maken heeft met seks dan met de dood. Er is een scène die zich afspeelt in een nachtclub waar je overduidelijk kunt zien dat seks en dood héél dicht bij elkaar liggen.
Maar dan Anita Blake. Zij houdt niet van vampiers. Ze maakt ze dood. Dit doet ze in haar vrije tijd, want haar werk is het tot leven brengen van dode mensen. Een volkomen respectabel vakgebied in dit boek. Het lastige is alleen dat er nu nog iemand rondwaart in de stad die vampiers doodmaakt. En de oppervampier, die de leiding heeft over alle ondoden in de stad, vindt dat niet leuk. Dus moet Anita er aan geloven, volgens het gezegde: Met dieven vang je dieven. Het lastige is alleen dat Anita niet wil. Ze wordt daarom uiteindelijk op een zeer smerige manier overgehaald om het toch te doen. Een manier die Anita bijna het leven kost en die haar doet inzien dat ze toch iets meer bij bepaalde vampiers betrokken is dan ze eigenlijk wil.
Je moet als lezer, ook al hou je van vampierverhalen, even doorbijten. Het boek is bij tijd en wijle nogal warrig de namen vliegen om je oren om dan plotseling een hele tijd niet genoemd te worden en staat vol met technische informatie over de verschillende ondoden. Ook ben ik niet zo dol op lange gevechtsscènes. Aan de andere kant heeft Hamilton een paar zeer interessante hoofdrolspelers neergezet en is het verhaal beeldend genoeg voor een film.
1
Reageer op deze recensie