Hebban recensie
Meer roman dan thriller
Dat Nora Roberts een succesvolle auteur is, kan niet ontkend worden, en het waarom is ook duidelijk: een boek van haar is héérlijk ‘vakantieleesvoer’ omdat ze vlot schrijft en leuke karakters neerzet. Als je Het heetst van de dag echter als ‘thriller’ leest ontbreekt er echter helaas nog het nodige aan.
Hoofdpersoon Phoebe MacNamara is onderhandelaar bij de politie en als het verhaal begint, weet ze op vakkundige wijze een man af te brengen van zijn voornemen om van een dak te springen.
Direct in het eerste hoofdstuk maken wij ook kennis met Duncan Swift, de eigenaar van het café waar de man werkte, en dan is al direct duidelijk dat Duncan helemaal weg is van Phoebe en haar beter wil leren kennen. Phoebe staat hier niet direct voor open omdat ze net een heel slecht huwelijk achter de rug heeft. Nu woont ze redelijk rustig met haar moeder en dochter in een huis dat ooit van haar oude tante was. Haar broer en schoonzus zijn regelmatig bezoekers. Duncan zet echter door en weet langzamerhand het hart van Phoebe enigszins te ontdooien. Wat hun romance bemoeilijkt is het feit dat Phoebe geconfronteerd wordt met iemand die het op haarzelf heeft gemunt. Dat begint als ze dode dieren in haar tuin vindt én als ze op brute wijze wordt aangevallen, nota bene op het politiebureau.
Het romantische gedeelte van dit boek voert de overhand. Hier en daar zien we nog hoe Phoebe haar werk doet, maar de problemen van haarzelf en die van haar familie, plus de ontluikende liefde tussen haar en Duncan, spelen toch duidelijk de hoofdrol.
In haar beschrijvingen van mensen, huizen en gebeurtenissen doet Roberts denken aan Maeve Binchy, en dat is een compliment. Echter, voor een échte thriller wordt er te weinig nadruk gelegd op de spannende gebeurtenissen. Jammer, want op zich zit het plot niet onaardig in elkaar. Bovendien laat Roberts zien dat ze heel goed in staat is om écht spannende scènes te schrijven. Helaas komen die te weinig voor in dit verhaal.
Kortom: stop het boek in je vakantiekoffer of ga er mee op de bank zitten op een regenachtige dag. Als je graag ‘vrouwenthrillers’ leest kan je echter beter een boek van Karen Rose proberen. Hoewel Karen Rose soms ook nét iets te veel romantiek in haar verhalen stopt, zijn haar boeken steviger en spannender.
Hoofdpersoon Phoebe MacNamara is onderhandelaar bij de politie en als het verhaal begint, weet ze op vakkundige wijze een man af te brengen van zijn voornemen om van een dak te springen.
Direct in het eerste hoofdstuk maken wij ook kennis met Duncan Swift, de eigenaar van het café waar de man werkte, en dan is al direct duidelijk dat Duncan helemaal weg is van Phoebe en haar beter wil leren kennen. Phoebe staat hier niet direct voor open omdat ze net een heel slecht huwelijk achter de rug heeft. Nu woont ze redelijk rustig met haar moeder en dochter in een huis dat ooit van haar oude tante was. Haar broer en schoonzus zijn regelmatig bezoekers. Duncan zet echter door en weet langzamerhand het hart van Phoebe enigszins te ontdooien. Wat hun romance bemoeilijkt is het feit dat Phoebe geconfronteerd wordt met iemand die het op haarzelf heeft gemunt. Dat begint als ze dode dieren in haar tuin vindt én als ze op brute wijze wordt aangevallen, nota bene op het politiebureau.
Het romantische gedeelte van dit boek voert de overhand. Hier en daar zien we nog hoe Phoebe haar werk doet, maar de problemen van haarzelf en die van haar familie, plus de ontluikende liefde tussen haar en Duncan, spelen toch duidelijk de hoofdrol.
In haar beschrijvingen van mensen, huizen en gebeurtenissen doet Roberts denken aan Maeve Binchy, en dat is een compliment. Echter, voor een échte thriller wordt er te weinig nadruk gelegd op de spannende gebeurtenissen. Jammer, want op zich zit het plot niet onaardig in elkaar. Bovendien laat Roberts zien dat ze heel goed in staat is om écht spannende scènes te schrijven. Helaas komen die te weinig voor in dit verhaal.
Kortom: stop het boek in je vakantiekoffer of ga er mee op de bank zitten op een regenachtige dag. Als je graag ‘vrouwenthrillers’ leest kan je echter beter een boek van Karen Rose proberen. Hoewel Karen Rose soms ook nét iets te veel romantiek in haar verhalen stopt, zijn haar boeken steviger en spannender.
1
Reageer op deze recensie