Hebban recensie
Subtiel en toch spannend
Nicci en Sean French behoeven uiteraard geen introductie. In hoog tempo verblijden zij hun fans met nieuwe boeken. Medeplichtig verscheen op 5 november en Crimezone kreeg de Nederlandse primeur.
In Medeplichtig lezen wij hoe Bonnie Graham, een jonge muzieklerares, geconfronteerd wordt met een dode man. Volslagen in paniek belt zij haar beste vriendin om haar te helpen en gelukkig doet deze dat ook. Later blijkt een gezamenlijke vriend van hen ook meer af te weten van de vondst Maar wie helpt nu wie en wie is er dus medeschuldig aan wat?
Medeplichtig is een verhaal waarbij de spanning op typische French-wijze langzaam maar zeker wordt opgebouwd. Deze keer wordt de spanningsopbouw ook geholpen door het feit dat het verhaal in twee delen wordt verteld: voor en na de moord. Want dat de dode jongeman vermoord is, is vanaf het begin wel duidelijk. We lezen al in het eerste hoofdstuk hoe Bonnie Graham de dode man vindt in de flat van haar vriendin Liza, die een paar maanden in het buitenland zit. En het wordt ook direct duidelijk dat Bonnie wist dat de man daar zou zijn, en dat zij ook iets vaker in die flat geweest was dan om alleen maar de plantjes water te geven
De beide delen van het verhaal worden afwisselend verteld, dus lezen we vlak hierna hoe Bonnie, die muzieklerares is, door haar vriendin Danielle wordt gevraagd om muziek te spelen op haar bruiloft. Bonnie stemt toe en begint wat mensen om zich heen te verzamelen om een tijdelijke band te vormen. Het geheel speelt zich af in de zesweekse zomervakantie, en juist het feit dat het zon duidelijk begin en einde heeft draagt ook weer bij aan het opbouwen van de spanning. Immers, we hopen en verwachten toch dat het Bonnie zal lukken om met haar band te spelen op de bruiloft? En we hopen en verwachten toch ook dat dan inmiddels duidelijk zal zijn wie de dode man is en wie hem vermoord heeft?
Nicci French stelt wederom niet teleur. De karakters van de hoofdpersonen worden goed uitgewerkt en je zit al lezend regelmatig in grote spanning omdat je bepaalde zaken ziet aankomen waarvan je weet dat het wel op een bepaalde manier móet aflopen. Meestal is dat dan geen goede manier. Bonnie en haar vrienden zakken steeds verder weg in de kuil die zij voor zichzelf gegraven hebben en pas laat in het verhaal wordt duidelijk dat er nog méér aan de hand is. En hélemaal aan het einde staat nog één zinnetje wat dan nog even de rillingen over de rug van de lezer laat gaan. Prachtig!
In Medeplichtig lezen wij hoe Bonnie Graham, een jonge muzieklerares, geconfronteerd wordt met een dode man. Volslagen in paniek belt zij haar beste vriendin om haar te helpen en gelukkig doet deze dat ook. Later blijkt een gezamenlijke vriend van hen ook meer af te weten van de vondst Maar wie helpt nu wie en wie is er dus medeschuldig aan wat?
Medeplichtig is een verhaal waarbij de spanning op typische French-wijze langzaam maar zeker wordt opgebouwd. Deze keer wordt de spanningsopbouw ook geholpen door het feit dat het verhaal in twee delen wordt verteld: voor en na de moord. Want dat de dode jongeman vermoord is, is vanaf het begin wel duidelijk. We lezen al in het eerste hoofdstuk hoe Bonnie Graham de dode man vindt in de flat van haar vriendin Liza, die een paar maanden in het buitenland zit. En het wordt ook direct duidelijk dat Bonnie wist dat de man daar zou zijn, en dat zij ook iets vaker in die flat geweest was dan om alleen maar de plantjes water te geven
De beide delen van het verhaal worden afwisselend verteld, dus lezen we vlak hierna hoe Bonnie, die muzieklerares is, door haar vriendin Danielle wordt gevraagd om muziek te spelen op haar bruiloft. Bonnie stemt toe en begint wat mensen om zich heen te verzamelen om een tijdelijke band te vormen. Het geheel speelt zich af in de zesweekse zomervakantie, en juist het feit dat het zon duidelijk begin en einde heeft draagt ook weer bij aan het opbouwen van de spanning. Immers, we hopen en verwachten toch dat het Bonnie zal lukken om met haar band te spelen op de bruiloft? En we hopen en verwachten toch ook dat dan inmiddels duidelijk zal zijn wie de dode man is en wie hem vermoord heeft?
Nicci French stelt wederom niet teleur. De karakters van de hoofdpersonen worden goed uitgewerkt en je zit al lezend regelmatig in grote spanning omdat je bepaalde zaken ziet aankomen waarvan je weet dat het wel op een bepaalde manier móet aflopen. Meestal is dat dan geen goede manier. Bonnie en haar vrienden zakken steeds verder weg in de kuil die zij voor zichzelf gegraven hebben en pas laat in het verhaal wordt duidelijk dat er nog méér aan de hand is. En hélemaal aan het einde staat nog één zinnetje wat dan nog even de rillingen over de rug van de lezer laat gaan. Prachtig!
3
Reageer op deze recensie