Prima plot met voldoende wendingen

Het is bij 'moderne' thrillers blijkbaar tegenwoordig de gewoonte, om de hoofdpersoon zelf nauwelijks aan het woord te laten. Ook Kathy Mallory, de figuur waar alles om draait in Misdaadschool, blijft, behalve een enkele omschrijving en hier en daar wat tekst, in wezen ongrijpbaar voor de lezer. Nu komt dat in dit geval goed uit. Mallory, zoals ze genoemd wil worden, is immers zelfs voor haar meest nabije collega´s nog steeds een groot raadsel. Iedereen weet dat ze als achtjarig zwerfkind is geadopteerd door een groot politieman, maar niemand weet het fijne.

In Misdaadschool wordt een flinke tip van de sluier opgelicht. Een van de vrouwen die voor Mallory zorgden, wordt vermoord gevonden. Althans, bijna. Ze is echter bepaald niet meer in staat om enig licht te werpen op het hoe en waarom van de brute aanslag op haar leven. En in eerste instantie is de politie ook totaal niet geïnteresseerd: de vrouw is immers 'maar' een hoer.

Mallory zelf lijkt niet zo happig op het oplossen van de moord. Lijkt, want uiteraard is zij toch degene die later de grootste rol speelt. Het hele verhaal wordt echter grotendeels beschreven vanuit het gezichtspunt van Riker en Butler, Mallory's 'vrienden' en collega's. Zij zijn het die aandringen op een grondig onderzoek naar de aanslag op Sparrow, het eerste slachtoffer waar zij zich bewust van worden. Er zijn meer slachtoffers, en het eerste is zelfs al lang geleden gevallen, maar het kost tijd en moeite om de puzzelstukjes bij elkaar te krijgen.

Dit was het eerste boek dat ik van Carol O'Connell las, en het viel me niet tegen. De plot zit prima in elkaar en er zitten genoeg wendingen in om de lezer in spanning te houden. Met Kathy Mallory heb ik nog niet zo'n band. Charles Butler, haar zakenpartner, vond ik beter uit de verf komen. Ook Riker krijgt in de loop van het verhaal een duidelijk gezicht. Ik denk dat het de moeite meer dan waard is om de boeken over Kathy Mallory te blijven volgen. O'Connell bouwt het karakter van haar hoofdpersoon voorzichtig op en dat is prima. De soms harde en cynische stijl past bij het verhaal en de hoofdpersonen.

Jammer dat de vertaling op sommige plaatsen zo rammelt, en dat ook de eindredactie nog wat steekjes heeft laten vallen. Dat uit zich in het feit dat ik nogal wat woorden en zinnen tegenkwam die overduidelijk direct uit het Engels zijn overgenomen, maar die dan in het Nederlands vreemd overkomen.