Hebban recensie
Bijzonder goed geschreven
leuk en spannend,Via de nieuwsbrief van Karin Slaughter maakte ik al enige weken geleden kennis met Like a charm, en omdat de Nederlandse vertaling binnenkort verschijnt als Vervloekt geluk (zie ook de voorpublicatie in het Magazine van mei 2004) kreeg ik een proef van het hele boek. En wat een heerlijk boek! Alle superlatieven die er op de site op worden losgelaten zijn deze keer waar. Het is interessant, bijzonder goed geschreven, leuk en spannend.
Het gegeven dat een reeks auteurs rond één bepaald thema een boek volschrijven is niet nieuw. Het is Karin Slaughter echter gelukt om er een goed samenhangend geheel van te maken, met bekende en misschien voor de Nederlandse lezer wat minder bekende namen. Het thema is dus een bedelarmband (charm = bedeltje, maar ook betoveren en verrukken). Dit thema is heel goed uitgewerkt, omdat het niet zozeer de héle armband is die in elk verhaal komt opduiken, maar de afzonderlijke onderdelen. Elk verhaal bespreekt een van de onderdelen. Zo gaat The Inkpot Monkey uiteraard over het kleine aapje dat op de zilveren inktpot zit (een verhaal in de stijl van Edgar Allen Poe), maar ik vond bijvoorbeeld Down and dirty van Fidelis Morgan heel knap in elkaar zitten, omdat het thema van de locomotief zo mooi terugkwam in het verhaal.
Ondanks al die verschillende auteurs die hebben meegedaan, geeft het boek een gevoel van eenheid, van samenwerking, alsof al die auteurs elk verhaal samen op papier hebben gezet. Dat maakt het geen eenheidsworst, integendeel, het zorgt ervoor dat elk verhaal de moeite waard is om te lezen. En ook dat heb ik wel eens anders gezien in dit soort boeken. Dit is geen boek waarvan je zegt: Ik ga elke avond een hoofdstukje lezen. Het boek is namelijk niet meer weg te leggen als je begint.
Het gegeven dat een reeks auteurs rond één bepaald thema een boek volschrijven is niet nieuw. Het is Karin Slaughter echter gelukt om er een goed samenhangend geheel van te maken, met bekende en misschien voor de Nederlandse lezer wat minder bekende namen. Het thema is dus een bedelarmband (charm = bedeltje, maar ook betoveren en verrukken). Dit thema is heel goed uitgewerkt, omdat het niet zozeer de héle armband is die in elk verhaal komt opduiken, maar de afzonderlijke onderdelen. Elk verhaal bespreekt een van de onderdelen. Zo gaat The Inkpot Monkey uiteraard over het kleine aapje dat op de zilveren inktpot zit (een verhaal in de stijl van Edgar Allen Poe), maar ik vond bijvoorbeeld Down and dirty van Fidelis Morgan heel knap in elkaar zitten, omdat het thema van de locomotief zo mooi terugkwam in het verhaal.
Ondanks al die verschillende auteurs die hebben meegedaan, geeft het boek een gevoel van eenheid, van samenwerking, alsof al die auteurs elk verhaal samen op papier hebben gezet. Dat maakt het geen eenheidsworst, integendeel, het zorgt ervoor dat elk verhaal de moeite waard is om te lezen. En ook dat heb ik wel eens anders gezien in dit soort boeken. Dit is geen boek waarvan je zegt: Ik ga elke avond een hoofdstukje lezen. Het boek is namelijk niet meer weg te leggen als je begint.
1
Reageer op deze recensie