De erfenis: brokstukken of vrijheid?

Omdat ik dolgraag wilde weten hoe de trilogie zou eindigen, het tweede deel eindigde met veel open einden: Vespasianus was nog steeds geen keizer en het leek er niet op dat de Germaanse stammen hun vrijheid terug zouden krijgen na een verpletterende nederlaag. In Rome heerst chaos, waarbij diverse generaals proberen de macht te grijpen en zichzelf tot keizer uitroepen. Maar hoewel het vrij makkelijk lijkt om je tot keizer uit te roepen, blijkt het nog niet bepaald makkelijk om ook keizer te blijven en volk, senaat en gevechtseenheden aan je kant te krijgen. Vespasianus zit nog steeds in het Oostelijk deel van het Romeinse rijk en zijn geliefde Caenis doet er alles aan om te zorgen dat de omstandigheden voor hem als keizer zo gunstig mogelijk worden. Hierbij wordt geen middel geschuwd, van spionage tot het vervalsen van documenten en het oppoetsen van het imago van Vespasianus tot een bijna goddelijke figuur. Ook dit deel staat weer bomvol intriges en complotten en het is niet duidelijk wie te vertrouwen is en wie niet. Ook Plinius wordt er weer bij betrokken als man met gezag en vriend van de Flaviërs is hij een belangrijke schakel in de informatievoorziening en onderhandelingen voor hen. Ook Elfleda probeert weer een beroep op hem te doen, hoewel ze zijn hart gebroken heeft. De Germaanse leiders en de Veleda blijken zo hun eigen ideeën te hebben over oorlog voeren tegen de Romeinen en wat wel en niet geoorloofd is in de strijd. Elfleda ziet het onnodig bloedvergieten met lede ogen aan en vraagt zich af of de Germaanse goden het wel zo goed voor hebben met de levenden en of deze weg uiteindelijk leidt tot meer vrijheid voor de Germanen. In hoeverre krijgt ze vat op de Germaanse leider Julius Civilis? En wat zijn de plannen van haar eerdere minnaar Claudius Labeo, de Bataaf die bij de Friezen als gevangene was afgeleverd?
Vespasianus wordt uiteindelijk keizer, maar ziet Elfleda als staatsvijand, ook al probeert zij juist pogingen tot verzoeningen te ondernemen. Kan Plinius hier nog iets in betekenen en levert hem dat niet ook de toorn van Vespasianus op?

Dit boek was wederom heel spannend, maar houdt zich aan de historische feiten en dat is aan de ene kant mooi en leerzaam, maar aan de andere kant weet je dan eigenlijk al hoe het afloopt. De intriges onderling, maar ook de frustraties van Elfleda, maken het boeiend. Ze probeert van alles, maar moet met lede ogen aanzien dat haar verzoeningspogingen verijdeld worden en ze eigenlijk te maken heeft met een zootje ongeleide projectielen als het om de Veleda en Germaanse stamhoofden gaat. Uiteindelijk berust ze er in en geeft zich over aan de Romeinen, klaar om te sterven. En als lezer vind ik dat dan wel weer jammer, ik had haar als hoofdpersoon aan het einde van de ze trilogie toch wat meer victorie gegund. Het einde komt eigenlijk wat als een domper. Ook blijven er nog wel wat open eindjes, ook al was dit het laatste deel van de trilogie. Wat wordt de rol van Ganna? Hoe vergaat het Elfleda als slavin bij haar nieuwe eigenaar? Wordt ze vrijgelaten en wat dan? En ik vraag me af waar Kera gebleven is, het slavenmeisje dat in deel twee geofferd zou worden, maar door Elfleda gered is en daarna als het ware bij haar hoorde. Ik vraag me af waarom de schrijver dit personage opgevoerd heeft, terwijl er geen vervolg aan gegeven wordt. Dat is de reden waarom ik dit deel drie sterren geef en de andere delen vier. Best jammer eigenlijk, dat het zo eindigt, dat vond ik dan weer wat een anticlimax van deze trilogie.