Lezersrecensie
Geen luchtig verhaal
Ik wil @Godijnpublishing bedanken voor het boek en dat ik mee mocht doen met de blogtour.
De cover vind ik niet echt aanlokkelijk. Je ziet een zwarte cover met een vage trap.
Bovenaan de trap staat een symbool, en onder op de cover staat de titel met grote witte letters.
Voor mijn gevoel had de trap wel wat scherper gemogen, en als het daarbij nog een plaatje van een hele oude trap was geweest had me dat meer aangesproken.
Ik denk dat ik in dit geval het boek niet zo snel zou hebben opgepakt.
Uitgeverij Godijn stuurde me een beschrijving van het boek toe. En die intrigeerde me om het te gaan lezen.
Het boek begint met een gedicht over het karakter en kracht van de steen.
Geschreven door de auteur van dit boek Frank van der Heijden.
Vervolgens komen er nog twee Engelse spreuken.
Het verhaal begint met een hoofdstuk met schuin gedrukte letters.
Het verhaal over een meisje wat opgesloten zit in een kelder maakte me gelijk nieuwsgierig.
Dit begin duurde maar ietsje meer dan één bladzijde maar ik had gelijk een onbestemd gevoel en kon niet wachten om door te lezen.
Wel dacht ik meteen al te weten wie zij is.
De proloog verteld het verhaal over Petja, een mijnwerker in één van de mijnen in Jagodin, Oost-Servië in 1873.
Petja heeft een grote interesse in stenen, en vindt een mysterieuze steen die buiten en binnen een volstrekt andere kleur heeft.
Vanaf hoofdstuk één speelt het zich af in de tegenwoordige tijd. Einzelgänger Boris, woont in een leefgemeenschap, gaat op zoek naar de mysterieuze en bijzondere steen.
Kim, intensive care verpleegkundige, raakt onbedoeld betrokken bij dit verhaal doordat zij contact heeft met haar duistere buurman Drasko.
Het Alexandriet effect is ook een verhaal wat je nog iets leert over kunst en geschiedenis.
Ik heb niet nagekeken wat echt is en wat fictie. Misschien is alles wel fictie maar het doet waarheidsgetrouw aan.
Wel heb ik ‘Perunu’ gegoogled en ben daar wat meer te weten gekomen over de god van donder en bliksem uit de slavische mythologie.
Misschien begreep ik daardoor sommige dingen in het verhaal beter.
Ik zou willen dat wij vroeger op school zulke geschiedenisboeken kregen te lezen.
Wel vond ik het na de proloog eerst moeilijk in te komen.
Maar na een tijdje ben je gewend aan de manier van schrijven en leest het wat vlotter.
Na 2/3 van het boek had ik het gevoel dat het verhaal af was en was verwonderd dat er nog zoveel bladzijden achteraan kwamen.
Toen het spannende verhaal helemaal afgelopen was, had ik een gevoel van opluchting dat er toch een eind aan was gekomen.
Ik las de laatste bladzijde van de epiloog en was even in verwarring dat er vervolgens nog een halve bladzijde stond.
Voor mij persoonlijk had die laatste bladzijde er niet bij gehoeven.
Na de epiloog staan pagina’s waarin de achtergronden en feiten van diverse voorwerpen en onderwerpen worden genoemd.
Ik vind het jammer dat die niet voorin het boek staan, of dat er iets staat dat naar de pagina’s achterin verwijst.
Door de achtergronden van sommige onderwerpen te kennen had je sommige dingen beter gesnapt.
En was het misschien gemakkelijker om er in te komen. Nu kwam het een beetje als mosterd na de maaltijd.
Desondanks vond ik het wel een spannend verhaal en leefde ik erg met Kim mee, en voelde haar emoties, haar angst.
Soms had ik voor mezelf vragen zoals ‘Hoe wist die man wie of wat er in die taxi zat?’ En vroeg ik me af of ik het had gemist of eroverheen had gelezen.
Het is een boek waarbij je je aandacht vast moet houden en dan leef je helemaal in die wereld, en het is niet bepaald een luchtig verhaal te noemen. Maar op zijn tijd houd ik wel zulke verhalen.
Het boek krijgt van mij 3.5
Jantsje (JantsjeReadingCatMom)
De cover vind ik niet echt aanlokkelijk. Je ziet een zwarte cover met een vage trap.
Bovenaan de trap staat een symbool, en onder op de cover staat de titel met grote witte letters.
Voor mijn gevoel had de trap wel wat scherper gemogen, en als het daarbij nog een plaatje van een hele oude trap was geweest had me dat meer aangesproken.
Ik denk dat ik in dit geval het boek niet zo snel zou hebben opgepakt.
Uitgeverij Godijn stuurde me een beschrijving van het boek toe. En die intrigeerde me om het te gaan lezen.
Het boek begint met een gedicht over het karakter en kracht van de steen.
Geschreven door de auteur van dit boek Frank van der Heijden.
Vervolgens komen er nog twee Engelse spreuken.
Het verhaal begint met een hoofdstuk met schuin gedrukte letters.
Het verhaal over een meisje wat opgesloten zit in een kelder maakte me gelijk nieuwsgierig.
Dit begin duurde maar ietsje meer dan één bladzijde maar ik had gelijk een onbestemd gevoel en kon niet wachten om door te lezen.
Wel dacht ik meteen al te weten wie zij is.
De proloog verteld het verhaal over Petja, een mijnwerker in één van de mijnen in Jagodin, Oost-Servië in 1873.
Petja heeft een grote interesse in stenen, en vindt een mysterieuze steen die buiten en binnen een volstrekt andere kleur heeft.
Vanaf hoofdstuk één speelt het zich af in de tegenwoordige tijd. Einzelgänger Boris, woont in een leefgemeenschap, gaat op zoek naar de mysterieuze en bijzondere steen.
Kim, intensive care verpleegkundige, raakt onbedoeld betrokken bij dit verhaal doordat zij contact heeft met haar duistere buurman Drasko.
Het Alexandriet effect is ook een verhaal wat je nog iets leert over kunst en geschiedenis.
Ik heb niet nagekeken wat echt is en wat fictie. Misschien is alles wel fictie maar het doet waarheidsgetrouw aan.
Wel heb ik ‘Perunu’ gegoogled en ben daar wat meer te weten gekomen over de god van donder en bliksem uit de slavische mythologie.
Misschien begreep ik daardoor sommige dingen in het verhaal beter.
Ik zou willen dat wij vroeger op school zulke geschiedenisboeken kregen te lezen.
Wel vond ik het na de proloog eerst moeilijk in te komen.
Maar na een tijdje ben je gewend aan de manier van schrijven en leest het wat vlotter.
Na 2/3 van het boek had ik het gevoel dat het verhaal af was en was verwonderd dat er nog zoveel bladzijden achteraan kwamen.
Toen het spannende verhaal helemaal afgelopen was, had ik een gevoel van opluchting dat er toch een eind aan was gekomen.
Ik las de laatste bladzijde van de epiloog en was even in verwarring dat er vervolgens nog een halve bladzijde stond.
Voor mij persoonlijk had die laatste bladzijde er niet bij gehoeven.
Na de epiloog staan pagina’s waarin de achtergronden en feiten van diverse voorwerpen en onderwerpen worden genoemd.
Ik vind het jammer dat die niet voorin het boek staan, of dat er iets staat dat naar de pagina’s achterin verwijst.
Door de achtergronden van sommige onderwerpen te kennen had je sommige dingen beter gesnapt.
En was het misschien gemakkelijker om er in te komen. Nu kwam het een beetje als mosterd na de maaltijd.
Desondanks vond ik het wel een spannend verhaal en leefde ik erg met Kim mee, en voelde haar emoties, haar angst.
Soms had ik voor mezelf vragen zoals ‘Hoe wist die man wie of wat er in die taxi zat?’ En vroeg ik me af of ik het had gemist of eroverheen had gelezen.
Het is een boek waarbij je je aandacht vast moet houden en dan leef je helemaal in die wereld, en het is niet bepaald een luchtig verhaal te noemen. Maar op zijn tijd houd ik wel zulke verhalen.
Het boek krijgt van mij 3.5
Jantsje (JantsjeReadingCatMom)
1
Reageer op deze recensie