Hij is een kille moordenaar of niet?

Ik mocht voor de blogtour het boek van Terrence Lauerhohn, Rapsodie in zwart lezen.
Het werd eerder uitgebracht onder de naam Blauwe bonen, maar ik had het nog niet gelezen
.
Frits Jansen wordt ook wel de Crooner, genoemd, is een beruchte huurmoordenaar op leeftijd. Hij jaagt gangsterbaas Stolten tegen zich in het harnas, en hij besluit Stolten zijn dochter Merel te ontvoeren. Is dat verstandig of heeft hij daarmee zijn ondergang getekend?

Het boek begint al goed met een moordenaar die koelbloedig zijn slachtoffer over zichzelf verteld voor hij hem doodt.
Daardoor weten we als lezer gelijk wat voor vlees we in de kuip hebben, een kille moordenaar, onverschrokken.

Quote: ‘Net zo bedaard pak ik de zaag.’
'Job volbracht, einde lol. Van moorden kun je alleen vooraf en tijdens de daad genieten.’

Het boek wordt verteld vanuit het oogpunt van de Crooner.
Stolten liet zijn dochter beveiligen door een lijfwacht 'De prikker’, maar daar gaf de Crooner niks om. Het lukte hem om Merel te ontvoeren.

Ik taste het grootste gedeelte van het boek in het duister waarom hij Merel had ontvoerd.
Ik geniet van het lezen over de Crooner, en kreeg wat een dubbel gevoel bij hem.
Hij is kil, meedogenloos, moordenaar.
Maar na het lezen van ruim de helft van het boek vroeg ik me af of hij wel zo meedogenloos is, heeft hij ook een zachte kant?
Hij reageerde soms wel wat soft tegenover Merel, dat verwachtte ik niet.
Wil ik dat er in zien of laat de auteur me dat geloven?
Om vervolgens weer iets te gaan doen waar je kippenvel van krijgt.
Mijn gedachten vlogen dus alle kanten op.

Ik mag deze manier van schrijven van de auteur wel. Het laat je nadenken over het hoe en waarom.
Wat later in het boek kwam er een wending in het verhaal die ik niet had kunnen bedenken toen ik aan het boek begon.
Ik weet één ding, ik zou de Crooner niet graag tegen me hebben.
Ik heb genoten van dit boek. Het las ondanks het wat donkere verhaal toch licht, vlot.
Het zit vol sarcasme, humor, en beeldende zinnen, en was daardoor een boek wat ik slecht aan de kant kon leggen.
Ik geef het dan ook 4,5 ster.
Jantsje
Terrence bedankt dat ik mee mocht doen met de blogtour, en voor je fantastische boek.