erg slecht boek en cliche boek
Allereerst zijn de personages nauwelijks ontwikkeld. Samir, de hoofdpersoon, voelt meer als een verzameling stereotypen dan als een echt mens. Zijn worsteling met zijn Marokkaanse achtergrond en het elitaire klimaat van het gymnasium wordt wel genoemd, maar zelden echt gevoeld. De dialogen klinken vaak onnatuurlijk en oppervlakkig, en het lijkt alsof Bouzamour er vooral op uit is om grappig of slim over te komen, in plaats van de personages geloofwaardig te maken.
Daarnaast stoorde ik me aan de schrijfstijl. Bouzamour lijkt te proberen een hippe, moderne toon aan te slaan, maar dit komt vaak geforceerd en onvolwassen over. De talloze flauwe grappen en onnodig grove taal halen de kracht uit het verhaal en maken het moeilijk om enige emotionele betrokkenheid te voelen. Het lijkt alsof de auteur meer bezig is met het choqueren van de lezer dan met het vertellen van een genuanceerd en boeiend verhaal.
Wat me ook stoorde, is het gebrek aan echte diepgang in de thematiek. De tegenstelling tussen twee culturen en de uitdagingen van opgroeien in een migrantengezin zijn belangrijke onderwerpen, maar Bouzamour slaagt er niet in om deze echt te doorgronden. De plot blijft hangen in voorspelbaarheid, en veel van de ontwikkelingen voelen onrealistisch of te gemakzuchtig aan.
Tot slot lijkt het alsof Bouzamour in zijn streven naar een rauw en authentiek verhaal juist het tegenovergestelde bereikt. De belofte van Pisa voelt meer als een poging om indruk te maken dan als een oprecht literair werk. Voor een boek dat gepresenteerd wordt als een krachtige roman over identiteit, is het opvallend hoe weinig impact het uiteindelijk maakt.
Kortom, De belofte van Pisa is voor mij een gemiste kans. Hoewel het verhaal belangrijke thema's aansnijdt, blijven de personages, de plot en de schrijfstijl ver onder de maat. Het boek voelt oppervlakkig, en het had zoveel meer kunnen zijn. Ik zou dit boek niet aanraden aan mensen die op zoek zijn naar een diepgaand, ontroerend of goed geschreven verhaal.
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
