Zwaarmoedig boek

Voor een roman van iets meer dan 100 pagina's vind ik de zwaarmoedigheid bijzonder zwaar. De hoofdpersoon Rosa is de laatst overlevende van Auswitz, en de andere hoofdpersonen proberen op tijd naar haar laatste cabaret voorstelling te komen.
De uitvergrote tegenstellingen tussen heden en toen (nergens geboren kind, liefde vs het nauwelijks beschreven verhaal van Rosa) voelen echter vanaf het begin geforceerd, en komen ook niet echt tot elkaar. Eigenlijk is Rosa synoniem voor de leefbelevenis van dit boek. Komt op, overtuigt niet, gaat weer af en laat teleurgesteld achter.