Geen slagroom op de taart
Het is de grootst mogelijke eer: vergeleken worden met The Queen of Crime, Agatha Christie. Niemand minder dan de Schotse schrijfster M.C. Beaton, pseudoniem van Marion Chesney, valt deze eer te beurt.
Sinds eind jaren tachtig schrijft de voormalig journaliste in de geest van Christie. Dit heeft vooralsnog geresulteerd in 50 detectives waarvan een deel is verfilmd door de BBC. Beatons visie kent geen geheimen; speurders als Poirot en Miss Marple mogen nooit verloren gaan. Haar antwoord komt in de vorm van de Schotse dorpsagent Hamish Macbeth en de Londense reclamevrouw Agatha Raisin. Twee alleraardigste vervangers.
De dodelijke quiche is het eerste avontuur met Agatha Raisin in de hoofdrol. Raisin runt op zeer succesvolle wijze een public relations bureau. Tegen iedere verwachting in besluit ze met vervroegd pensioen te gaan en haar woning in de drukke stad te verruilen voor een afgelegen cottage in de Cotswold Hills. Dat valt haar zwaarder dan gedacht. Stilte is niets voor de op-en-top zakenvrouw. De dorpsbewoners liggen haar niet, maar dat is wederzijds. Om de tijd te doden besluit ze mee te doen aan een bakwedstrijd. Raisin moet en zal de lekkerste quiche bakken en alle middelen zijn geoorloofd. Sluw als ze is koopt ze een quiche bij een exclusieve zaak, maar of dat nu zo handig was
? Een hap nemen van de quiche blijkt minder veilig dan gedacht. Een van de juryleden, Cummings-Browne, moet het met zijn leven bekopen. Raisin is hoofdverdachte maar trekt zich hier weinig van aan en neemt zelfs de rol van speurneus op zich. Niet zonder resultaat. Cummings-Browne blijkt niet alleen jurylid te zijn geweest van een quichewedstrijd, hij zetelde ook in de jury van een jam- en hondenwedstrijd. En de winnaars? Ach, Cummings-Browne was niet vies van bepaalde vrouwen. Vrouwen met een ronduit verdachte achtergrond.
Er wordt nogal geflirt met de grote naam Agatha Christie. Dat hoofdpersonage Agatha Raisin dezelfde voornaam heeft, komt niet uit de lucht gevallen. Dat zij boeken leest van Agatha Christie nog minder. Hoewel het er allemaal erg dik bovenop ligt, mag Raisin er wezen. Ze is allesbehalve op haar mondje gevallen. De scrupuleuze zakenvrouw, gehard door haar onprettige verleden, veegt met iedereen de vloer aan. Winnen is haar enige drijfveer en dat zullen haar tegenstanders merken ook. Ze stormt als een wervelwind door het verhaal heen, wat met de nodige humor gepaard gaat. Een hoofdpersonage om te benijden.
M.C. Beaton heeft de verhaallijn diepdoordacht uitgestippeld. Je krijgt wat je mag verwachten van een klassieke whodunit: een aansprekende lijst aan verdachten, een resem aan alibis en motieven en een almaar groeiende onzekerheid. Mooi maar niet toereikend. Een goed speurdersverhaal is aangewezen op een onverwachte wending op het eind die alles in een ander daglicht stelt. Dat deze slagroom op de taart ontbreekt, mag M.C. Beaton zichzelf aanrekenen. Met De dodelijke quiche haalt ze niet het niveau van The Queen of Crime. Al doet de Britse pers dit nog zo graag geloven.
Reageer op deze recensie