De belofte ingewilligd
Harlan Coben werd een tijdlang in één adem genoemd met zijn hoofdpersonage Myron Bolitar. Toen werd het stil. Coben gunde sportmakelaar Bolitar rust, maar besefte heel goed dat de lezer daar niet op zat te wachten. Hij voelde zich na verloop van tijd verplicht zijn held nieuw leven in te blazen. In Eens beloofd wordt die belofte ingewilligd: de publiekslieveling is terug op het toneel!
Myron Bolitar doet de dochter van zijn vriendin een dringend verzoek: ze mag zich nooit door een dronkaard naar huis laten brengen. Hij biedt zich in geval van nood aan als haar chauffeur. Dat gebaar komt hem duur te staan. Als 's nachts de telefoon gaat, moet hij zich aan zijn woord houden. Het meisje wil naar het huis van een vriendin worden gebracht, ergens in een buitenwijk van New Jersey. Verder verzoekt ze Myron tegen iedereen te zwijgen. Als blijkt dat ze de volgende dag vermist is, wordt Myron overvallen door schuldgevoelens. Hij besluit meteen aan een zoektocht te beginnen. Een identieke verdwijning van een ander meisje vormt vooralsnog het enige aanknopingspunt.
Gelukkig wordt hij ondersteund door zijn team. Neem bijvoorbeeld zijn vriend Win, de excentrieke vrouwengek. Het behoeft geen uitleg met welk onderwerp hij voortdurend op de proppen komt. Maar de absolute smaakmaker is de 140 kilo zware Big Cyndi, een ex-worstelkampioene in een strak pakje.
Dat er in de boeken van Coben humor voorkomt, is overduidelijk. Niet alleen de lachspieren worden soms op de proef gesteld. Mensen met een zwakke maag krijgen het minstens zo hard te voorduren. Oorzaak daarvan is de zogenaamde tweeling. Het totaal ontspoorde duo lijkt qua uiterlijk totaal niet op elkaar. Toch hebben ze een gezamenlijke interesse: ze zijn in te huren voor de meest bloederige en gewelddadige klussen. Jawel, de grootste vrees wordt werkelijkheid!
Dit alles maakt Eens beloofd spannend, humoristisch, huiveringwekkend, maar ook moralistisch. Verder lezen de dialogen gemakkelijk weg. Het is dus een echte pageturner. Harlan Coben zet de lezer ook nu weer voortdurend op het verkeerde been. Daardoor blijft het boek tot het einde toe een verademing.
Reageer op deze recensie