Dreigende realiteit

De zwerm, hooguit een handvol trouwe lezers kent het boek niet. De exemplaren van de bijna duizend pagina’'s dikke eco-thriller vliegen nog steeds als warme broodjes over de toonbank. Geen wonder dat '‘Auteur van De zwerm’'  schittert op de cover van Frank Schätzings nieuwste boek Geluidloos. De thriller is minder omvangrijk, maar oogt minstens zo veel belovend als zijn grote broer. Nee, dit keer komt het gevaar niet van vreemde organismen in zee. In Geluidloos  gaat alle dreiging uit van terroristen.

De Serviër Mirco is tussenpersoon in een terroristisch plan. Zijn ogen zijn gericht op 18 juni 1999. Op die dag zal de G8-top in Keulen arriveren, een unieke kans een zwarte pagina aan de geschiedenisboeken toe te voegen. Mirco weet de sluwe Jana over te halen een aanslag voor te bereiden. Ze stelt wel duidelijke eisen en wil een groot bedrag ontvangen voor de klus. Jana en haar opdrachtgever zullen volgens afspraak geen enkel contact met elkaar hebben. Operatie Geluidloos, waarbij een geheim wapen de troef is, wordt in gang gezet.
Liam O’'Conner, een natuurkundig met Iers bloed, reist eveneens naar Keulen af. Hij kent een methode om licht af te remmen en kan een Nobelprijs tegemoet zien. De mooie persvoorlichtster Kika reist met hem mee en moet in opdracht van haar uitgeverij bestsellerauteur O'’Conner goed in de gaten houden. De Ier krijgt kort na aankomst het vermoeden dat het leven van de wereldleiders op het spel staat. Zodoende probeert hij de beveiliging van de luchthaven van Keulen van zijn voorgevoel te overtuigen. Ze zijn echter minder onder de indruk van zijn boodschap dan hij vooraf had gedacht. Een zenuwslopend secondespel begint.

Geluidloos  is fictie die ooit realiteit kan worden en deze min of meer al is. Terroristen zullen zich altijd blijven verschansen op locaties waar belangrijke ontmoetingen plaatsvinden. Schätzing heeft van dit onaangename gegeven een doordachte thriller gemaakt. De uitkomst is een sensationele race tegen de klok. Wereldleiders zoals Clinton, Chirac en Jeltsin zijn gevangen in het vizier van goed voorbereide terroristen. De vraag blijft wie aan het kortste eind trekt. Deze ultieme spanningsboog mag er wezen!

De personages spreken erg aan. O’'Conner is in alle opzichten een opvallende verschijning. De natuurkundige weigert een blad voor de mond te nemen en slijt het liefst al zijn dagen in de Ierse pubs. Daar staat tegenover dat hij altijd alert is en vele stappen vooruitdenkt. Met Kika Wagner vormt hij een onuitputbaar duo. Van de persvoorlichtster wordt verwacht dat ze O'’Conners waakhond is. Niet dat ze hier moeite mee heeft; kordaat optreden past precies in haar straatje.

Veel elementen in Geluidloos  liggen ten grondslag aan gedegen research. De lezer komt veel te weten over de Amerikaanse politiek, de Russische maffia en het Kosovo-conflict. Het geheel wordt aangevuld met wetenschappelijke feiten. Zo is het vertragen van lichtimpulsen daadwerkelijk uitgevonden. De manier waarop de terroristen te werk gaan is eveneens realiseerbaar en daardoor des te dreigender. Maar Schätzing gunt je ook een kijkje in de wereld van de internationale veiligheidsdiensten. Hij brengt het reilen en zeilen van de beveiliging op een grote luchtvaarthaven boeiend in beeld.

Er worden in de thriller veel presidenten genoemd, toch is het uitsluitend Clinton die je van dichtbij meemaakt. Vooral de technische snufjes van de Air Force One (het ultramoderne vliegtuig van de Amerikaanse president) worden uitgebreid behandeld. Als het boek uit is spookt dientengevolge het Amerika-boven-alles-gevoel door je hoofd. De Duitser Schätzing verslikt zich deels in zijn eigen enthousiasme en had meer aandacht mogen schenken aan de Europese kopstukken.

Veel pagina’'s gaan vaak ten koste van de spanning. Geluidloos  had een paar hoofdstukken korter gekund, zeker als het gaat om de verhaallijn waarin O’Conner en Wagner langzaamaan worden voorgesteld. Toch zakt het boek nooit echt in en treft de auteur geen blaam dat hij een enkele keer iets rekt. Hoe dan ook, Geluidloos  haalt het niveau van De zwerm  niet. Ondanks deze conclusie verdient Schätzing opnieuw een schouderklopje.