‘Snavel’ versus de rest

Geschenkboekjes zijn kort, maar niet altijd krachtig. Een deugdelijke plot met veel twist and turns in weinig pagina'’s inpassen, is nu eenmaal een kunst op zich. Een kunst die auteurs als James Ellroy, Rinus Ferdinandusse, Nicci French, Tomas Ross en Henning Mankell vrij goed verstaan. Zij schreven allen het geschenkboekje voor Juni –Maand van het Spannende Boek. In 2008 viel de beurt aan Karin Slaughter. Haar thriller Onbegrepen  telt 95 pagina’'s. Niet alleen kort, maar afgaande op de flaptekst ook krachtig.

De titel Onbegrepen (Martin Misunderstood) had niet doeltreffender kunnen zijn. Hoofdpersonage Martin Reed is een uitgesproken zwart schaap. De hoofdboekhouder bij een bedrijf voor toiletbenodigdheden is omringd door collega’'s die hij sinds schooltijd kent en voor wie hij voor altijd een pispaal is. ‘Snavel’ noemen ze hem, vanwege zijn buitensporig grote neus. Niemand luistert naar hem. Alle vervelende klusjes mag hijzelf opknappen en ondertussen is hij het slachtoffer van extreme pesterijen.
Martin woont nog bij zijn moeder met wie hij totaal niet door één deur kan. Hij fantaseert geregeld over de dood van zijn kettingrokende moeder, terwijl zij geen enkel begrip kan opbrengen voor het passieve gedrag van haar zoon.
Op een dag krijgt zijn onbeduidende leven in negatieve zin glans. Hij wordt verdacht van de brute moord op een collega. Dat zich bloed van het slachtoffer op het spatbord van zijn auto bevindt, spreekt niet bepaald in zijn voordeel. Als een tweede collega dood wordt aangetroffen komt Martin nog verder in de verdrukking. De zinderende ontknoping die volgt is er een die alleen Slaughter had kunnen bedenken.

Onbegrepen  vergelijken met Slaughters bestsellers Nachtschade, Triptiek  of Onaantastbaar is zinloos. Hiervoor wordt de auteur met een geschenkboekje te weinig ruimte geboden. Wie hoopt op Slaughters gebruikelijke speurneus Sara Linton komt eveneens bedrogen uit. Toch staat hier veel tegenover. Protagonist Martin Reed is vanuit meerdere gezichtspunten een figuur van wie de lezer zal smullen. Met veel zwarte humor wordt een personage neergezet dat vanwege zijn extreme introvertheid onderaan de maatschappelijke ladder staat. Gevolg is dat letterlijk ieder ander personage in Onbegrepen  een tegenspeler is van Martin Reed. Zowel op hilarische als walgelijke manier moet hij de klappen incasseren. Ondertussen draaien zijn zwaarmoedige hersencellen op volle toeren. Dit alles op Roald Dahl-achtige wijze verpakt.

Slaughter heeft in Onbegrepen  gekozen voor het extreme. De schrikaanjagende weg die nodig is om van een onbeduidend persoon een zeer beduidend persoon te maken is er één van. Vrouwen die op foute mannen à la Ted Bundy vallen, komt op een mooie tweede plaats. Het zijn thema'’s waarmee ze de lezer niet alleen probeert te vermaken maar ook wil wakker schudden. Dit heeft ze meer dan voortreffelijk gedaan. De weinige pagina’'s hebben veel beroering en ontroering te bieden. Precies wat je van een ‘Koningin van de suspense’ mag verwachten.