Lezersrecensie
Een boeiend debuut dat raakt en emoties losmaakt
De zilveren bloem is de debuutroman van Petra Zegveld. Hiervoor heeft ze twee verhalenbundels geschreven Krijg ik een kusje? en De kant van tante Annie.
Katja is eind veertig en lijkt het helemaal voor elkaar te hebben, ze ziet er goed uit en heeft een leuke baan. Maar zo ziet het er uit voor de buitenwereld. Zelf is ze diep ongelukkig. Nadat ze een schokkende ontdekking heeft gedaan staat ze er alleen voor. Ze had graag kinderen willen hebben en daar is het nu te laat voor. Ze zorgt deels voor haar dementerende moeder en haar tweelingbroer Bram die het Downsyndroom heeft.
Ze moet soms denken aan haar vakantievriendje Mauro, zeker nadat ze oude dagboeken gevonden heeft. Zou ze het in haar gedachten mooier maken dan het was? Haar vriendin Mieke moedigt haar aan om hem op te zoeken.
Je leest het verhaal vanuit Katja in het heden en in het verleden als ze met haar ouders en broers op vakantie gaat naar het Gardameer. Dit gebeurde drie zomers achter elkaar van 1986 tot en met 1988. Het wordt duidelijk aangegeven wanneer het over deze vakanties gaat.
Het verhaal begint in 2006 met een gebeurtenis dat zo’n binnenkomer is dat ik het boek maar moeilijk weg kon leggen. Ik werd letterlijk het verhaal van Katja ingesleurd en kon het niet meer loslaten.
Auteur Petra Zegveld studeerde Kunst- en Cultuurwetenschappen en dat merk je want de kunst komt terug in het verhaal. Er komt veel muziek in voor en dat is ook de muziek uit mijn jeugd. Ik ben ietsje ouder dan Katja maar daardoor was het wel heel herkenbaar en ging ik ook af en toe terug naar een herinnering.
De zilveren bloem komt heel mooi terug in het verhaal en de titel kan volgens mij ook niet anders dan deze zijn.
Dit is een boeiend debuut en ik hoop dat er nog veel boeken van Petra gaan verschijnen want dit is een prachtig verhaal dat raakt en emoties losmaakt.
Katja is eind veertig en lijkt het helemaal voor elkaar te hebben, ze ziet er goed uit en heeft een leuke baan. Maar zo ziet het er uit voor de buitenwereld. Zelf is ze diep ongelukkig. Nadat ze een schokkende ontdekking heeft gedaan staat ze er alleen voor. Ze had graag kinderen willen hebben en daar is het nu te laat voor. Ze zorgt deels voor haar dementerende moeder en haar tweelingbroer Bram die het Downsyndroom heeft.
Ze moet soms denken aan haar vakantievriendje Mauro, zeker nadat ze oude dagboeken gevonden heeft. Zou ze het in haar gedachten mooier maken dan het was? Haar vriendin Mieke moedigt haar aan om hem op te zoeken.
Je leest het verhaal vanuit Katja in het heden en in het verleden als ze met haar ouders en broers op vakantie gaat naar het Gardameer. Dit gebeurde drie zomers achter elkaar van 1986 tot en met 1988. Het wordt duidelijk aangegeven wanneer het over deze vakanties gaat.
Het verhaal begint in 2006 met een gebeurtenis dat zo’n binnenkomer is dat ik het boek maar moeilijk weg kon leggen. Ik werd letterlijk het verhaal van Katja ingesleurd en kon het niet meer loslaten.
Auteur Petra Zegveld studeerde Kunst- en Cultuurwetenschappen en dat merk je want de kunst komt terug in het verhaal. Er komt veel muziek in voor en dat is ook de muziek uit mijn jeugd. Ik ben ietsje ouder dan Katja maar daardoor was het wel heel herkenbaar en ging ik ook af en toe terug naar een herinnering.
De zilveren bloem komt heel mooi terug in het verhaal en de titel kan volgens mij ook niet anders dan deze zijn.
Dit is een boeiend debuut en ik hoop dat er nog veel boeken van Petra gaan verschijnen want dit is een prachtig verhaal dat raakt en emoties losmaakt.
1
Reageer op deze recensie