Lezersrecensie
Goede kijk in het leven van een militair operatieassistent in Afghanistan
Maaike Hoogewoning is Eerste Luitenant. Sinds 2007 is ze militair operatieassistent en wordt ze uitgezonden naar verschillende landen. Dit boek gaat hoofdzakelijk om haar uitzending in 2010 naar Kandahar in Afghanistan.
"Ik wist dat ik in de hel op aarde terecht zou komen. Daadwerkelijk in deze hel te zijn, deze te zien, horen, ruiken en voelen, is toch echt een ander verhaal..."
Maaike heeft een dagboek bijgehouden en kan zo van dag tot dag vertellen wat ze heeft meegemaakt in de twee en een halve maand dat ze is uitgezonden. Ze geeft een goede indruk hoe het leven er daar voor een operatieassistent uitziet. Het is hard buffelen op sommige dagen. Erg indrukwekkend vond ik dat je nooit weet wie er binnenkomt. Er wordt niet altijd de juiste informatie doorgegeven. Ze staan dan te wachten op iemand waarvan ze verwachten dat deze geopereerd moet worden en dan valt het mee. Maar andersom kan ook gebeuren. Of dat het aantal personen anders is dan verwacht.
Het meest indrukwekkend vond ik de vele operaties waarbij mensen geopereerd moesten worden omdat ze hun ledematen verloren waren. De meeste mensen kregen te maken IED Improved Explosive Device bommen. Een geïmproviseerde, handgemaakte, maar zeer explosieve bermbom. Hierbij zijn het niet alleen soldaten die getroffen worden maar dit kunnen ook burgers zijn. Soms hele gezinnen die in een keer binnen komen.
Gelukkig is het niet alleen maar ellende en kunnen mensen zich af reageren in de sportschool die er in diverse disciplines is. Ook is er af en toe een avond waarbij er even ontspannen kan worden. Maar zelfs dan kan er ineens een alarm afgaan en moet iedereen op de grond gaan liggen. Iedereen staat eigenlijk continue op aan.
Een heftig boek, die voor de mensen die uitgezonden worden het dagelijkse leven is. Een boek dat tot denken zet. Het leest prettig in dagboekvorm met af en toe een vooruitblik op latere jaren. Indrukwekkend en goed dat het geschreven is om zo een leek een kijkje te kunnen geven in de wereld van een militair operatieassistent.
"Ik wist dat ik in de hel op aarde terecht zou komen. Daadwerkelijk in deze hel te zijn, deze te zien, horen, ruiken en voelen, is toch echt een ander verhaal..."
Maaike heeft een dagboek bijgehouden en kan zo van dag tot dag vertellen wat ze heeft meegemaakt in de twee en een halve maand dat ze is uitgezonden. Ze geeft een goede indruk hoe het leven er daar voor een operatieassistent uitziet. Het is hard buffelen op sommige dagen. Erg indrukwekkend vond ik dat je nooit weet wie er binnenkomt. Er wordt niet altijd de juiste informatie doorgegeven. Ze staan dan te wachten op iemand waarvan ze verwachten dat deze geopereerd moet worden en dan valt het mee. Maar andersom kan ook gebeuren. Of dat het aantal personen anders is dan verwacht.
Het meest indrukwekkend vond ik de vele operaties waarbij mensen geopereerd moesten worden omdat ze hun ledematen verloren waren. De meeste mensen kregen te maken IED Improved Explosive Device bommen. Een geïmproviseerde, handgemaakte, maar zeer explosieve bermbom. Hierbij zijn het niet alleen soldaten die getroffen worden maar dit kunnen ook burgers zijn. Soms hele gezinnen die in een keer binnen komen.
Gelukkig is het niet alleen maar ellende en kunnen mensen zich af reageren in de sportschool die er in diverse disciplines is. Ook is er af en toe een avond waarbij er even ontspannen kan worden. Maar zelfs dan kan er ineens een alarm afgaan en moet iedereen op de grond gaan liggen. Iedereen staat eigenlijk continue op aan.
Een heftig boek, die voor de mensen die uitgezonden worden het dagelijkse leven is. Een boek dat tot denken zet. Het leest prettig in dagboekvorm met af en toe een vooruitblik op latere jaren. Indrukwekkend en goed dat het geschreven is om zo een leek een kijkje te kunnen geven in de wereld van een militair operatieassistent.
1
Reageer op deze recensie