Een boekje om steeds te herlezen

De titel van het boek laat niets te raden over. De Troost van het Eten. Over eten dat vreugde en troost biedt en het leven zoveel aangenamer maakt. Na lezing van het eerste stukje “Entree” wist ik het al, Petra Possel is een vrouw naar mijn hart. Bij meer dan één verhaal had ik het gevoel: “zie je wel, ik ben niet gek. Petra heeft het ook.” Van het positieve zelfbeeld tot aan de voorkeur voor eten met weinig handelingen en het eten van dingen die lekker zijn van viezigheid. Kortom, dit boekje bevat heel veel “oh ja, zij ook” momenten.

Wat mij ook heel erg raakt in haar verhalen is het feit dat ze zo puur en echt is en dat ze zelfs minder aangename dingen zo vol humor en toch vriendelijk en lief onder woorden kan brengen. Ik denk niet dat dit boekje geschikt is voor culinaire snobs. Die zullen zich niet altijd herkennen in de observaties van Petra of domweg niet openlijk toe willen geven dat ze een “oh ja, ik ook” moment hebben.

Petra Possel is, behalve schrijfster, ook radiomaker en restaurant- en kookboekrecensent.
Haar manier van praten en schrijven is zonder opsmuk. Zonder de aangeleerde trucjes en taalvondsten die je op een kilometer afstand herkent en die zo ontzettend gaan vervelen na verloop van tijd. Dat soort schrijfmaniertjes gebruikt Petra Possel gelukkig niet. Ieder verhaal in dit boek heeft zijn eigen sfeer. Vrolijk, verdrietig, observerend maar altijd even raak.

Dit boekje maakt ook nieuwsgierig. Nu wil ik al haar restaurantrecensies lezen en niet zozeer omdat ik meer wil weten over het bezochte restaurant maar omdat ik meer wil lezen van Petra Possel. Ook haar andere boek, Vrouw in de rouw, staat nu hoog op mijn verlanglijstje. Een heel ander onderwerp dan van De Troost van het Eten, alhoewel één van de verhalen uit dat boek komt. Op je nevenenveertigste je man verliezen is geen luchtig onderwerp maar als ik de recensies mag geloven dan is ook dit boek zeer de moeite waard.

Petra Possel is eigenlijk een vriendin op papier. Ze zit aan je keukentafel (de kippensoep is net op) en heeft een mooi glas wijn in haar hand. Ze praat en vertelt en of je wilt of niet, je hangt aan haar lippen. Als ze kritische geluiden laat horen over quinoa en dieetgoeroes dan is er vrolijkheid alom. Als ze vertelt waarom ze zich niets meer kan herinneren van die keer dat ze, met haar man, bij Jonnie en Thérèse ging lunchen dan heb je de neiging een arm om haar schouders te leggen.

Het formaat van dit mooi uitgevoerde boekje heeft een voordeel en een nadeel. Het voordeel is dat het een uitermate prachtig cadeauboekje is voor jezelf en voor een breed publiek. Het nadeel is dat het slechts 125 pagina’s telt terwijl je het liefst gewoon door wilt lezen. Gelukkig is het wel het soort boekje dat je meerdere malen met plezier herleest.

Een absolute must-have dit boekje.