Tranen van het lachen en soms ook van het huilen

Dit doet even pijn is het dagboek van de jonge arts Adam Kay, die in opleiding is tot specialist in een ziekenhuis in Engeland. Na een voorwoord door Victor Mids, de bekende illusionist en arts, volgt een korte inleiding van de auteur en lezen we in de eerste zin al dat hij inmiddels gestopt is met de opleiding. De aanleiding daarvoor lezen we pas later in het boek. Het is niet niks om eerst een opleiding van zes jaar te volgen, je dan nog eens zes jaar te specialiseren en nog voor je de opleiding hebt afgerond het bijltje erbij neer te gooien.

De waargebeurde verhalen zijn over het algemeen zo grappig en vol humor geschreven dat je regelmatig hardop zult lachen. Niet alleen door de schrijfstijl van Kay, maar zeker ook door de bizarre dingen die een arts meemaakt. Je staat er versteld van wat mensen allemaal in verschillende lichaamsopeningen stoppen om vervolgens in het ziekenhuis te belanden omdat de objecten in kwestie er niet meer vanzelf uitkomen. De Nationale Gezondheidszorg in Engeland is niet optimaal en het gevolg is dat artsen absurd lange diensten draaien en soms niet voor hun patiënten kunnen zorgen zoals ze dat zouden willen. Dat valt de arts in opleiding heel zwaar. Uiteraard lezen we ook over dramatische zaken die geen lezer onberoerd zullen laten.

Maar boven alles uit klinkt de humor en zul je heel vaak tranen met tuiten lachen. Een arts maakt toch wel heel wat mee. Zoals de vrouw die de morning afterpil voorgeschreven krijgt en vraagt: "Dokter, ik ben met drie mannen naar bed geweest. Is één pil dan wel genoeg?" Ondanks alles wat hij meemaakt blijft hij netjes en dat zal lang niet altijd makkelijk geweest zijn. Kay specialiseert zich in verloskunde en gynaecologie en veel van de gebeurtenissen die hij meemaakt, hebben dus hiermee te maken. Het is verstandig om dit boek niet te lezen als je zwanger bent. Wacht maar liever tot de baby geboren is.

Sommige dagboekpagina's bevatten slechts een paar zinnen. Andere dagen worden veel uitgebreider beschreven. Dat is natuurlijk ook afhankelijk van de gebeurtenis. Er zijn ook momenten dat je even heel stevig in je schoenen moet staan. Je moet dan bijvoorbeeld niet net gegeten hebben of toch al niet zo lekker zijn, want dan hou je de maaltijd niet meer binnen. Andere keren heb je een zakdoek nodig want verdriet is er uiteraard ook.

Alle medische termen en handelingen worden in voetnoten duidelijk uitgelegd. Wie overweegt om arts te worden, krijgt via dit boek een goed beeld van hoe het is om arts te zijn. Niets blijft onbesproken. Alle persoonlijke details zijn zodanig veranderd dat noch oud-collega's, noch patiënten zich zullen herkennen. Adam Kay heeft een vlotte manier van schrijven en het boek leest dan ook heel plezierig. Het is geen wonder dat hij na het stoppen met zijn artsenstudie cabaretier en scriptschrijver is geworden. Dit is zijn eerste boek en een instant bestseller die inmiddels in 15 talen is vertaald.

Iedereen zou dit boek moeten lezen. Al is het alleen maar om meer begrip te krijgen voor dit enorm zware beroep.