Mooi en integer geschreven

In het plaatsje Snaith in Engeland woont Cathy Rentzenbrink met haar ouders en haar broer. Haar ouders hebben een pub en zoals dat gaat in een kleine plaats kent iedereen elkaar. Cathy begint het boek Het laatste uit liefde met een beschrijving van het dagelijks leven in het kleine dorp en de rol van haar familie daarin. Het leven is goed in het ietwat excentrieke gezin en de twee kinderen groeien in harmonie op en broer en zus hebben een heel hechte band met elkaar.

Als Cathy zeventien is, wordt haar broer, die een jaar jonger is, aangereden door een auto. Hij raakt daarbij zwaargewond aan zijn hoofd maar blijft, ondanks de slechte vooruitzichten, wel in leven.

De eerste tijd is er, tegen wil en dank, toch nog de hoop dat Matty wakker zal worden. Nadat die hoop vervlogen is en Matty leeft als een plant volgen jaren van zorgen. Deze jaren trekken een zware wissel op de ouders en op Cathy. Uiteindelijk besluiten ze om toestemming te vragen het leven van Matty te mogen beëindigen. Daar gaan jaren van strijd en slapeloze nachten aan vooraf. Ondertussen gaat ook het dagelijkse leven door maar vooral Cathy schijnt de draad van het normale leven niet meer op te kunnen pakken.

Na acht jaren van zorg en verdriet besluiten ze de stap te wagen en schakelen de rechter in met het verzoek om euthanasie te mogen plegen. De rechter keurt dat goed. Matty wordt naar huis gehaald om daar te versterven. Het hele proces van geen eten en drinken en uiteindelijk overlijden duurt langer dan de artsen voorspellen. In plaats van een korte week overlijdt Matty pas na 13 dagen. Het zijn hele zware dagen. De familie moet de hele kwestie ook stilhouden om te voorkomen dat tegenstanders van euthanasie protestacties op touw zetten.

Als alles achter de rug is zou je denken dat er rust komt in het leven van Cathy en haar ouders. Niets is minder waar. Cathy voert een zware strijd om in het reine te komen met de hele zaak en de dood van haar broer te verwerken. Ze raakt in een depressie. Haar relatie loopt op de klippen en ze verliest de grip op het leven. Heel langzaam maar zeker krijgt ze weer voet aan de grond en niet in de laatste plaats dankzij de nieuwe man in haar leven.

Cathy Rentzenbrink beschrijft alles tot in detail en doet dat op een boeiende en waardige wijze. Hoe verdrietig en zwaar het hele verhaal ook is, het wordt nergens sentimenteel. Vanaf de eerste pagina word je meegenomen in het leven van de familie en zie je als een film het verhaal aan je voorbij trekken. In het boek zijn ook de krantenberichten en rechtbankdocumenten opgenomen. Een mooi en aangrijpend boek.