Geweldig boek over een bijzondere bevolkingsgroep

Het boek Hillbilly Blues van J.D. Vance is actueler dan ooit. Velen zien Amerika als het beloofde land waar iedereen een kans heeft om iets van zijn leven te maken en niemand arm hoeft te blijven. Het is niet voor niets dat veel mensen uit arme landen graag de oceaan willen oversteken. Toch zijn er bevolkingsgroepen die generatie na generatie ondergedompeld blijven in armoede, misbruik en alcoholisme en het lijkt wel of ze dat niet van zich af kunnen schudden. Niet alleen komt dit voor bij groepen die gediscrimineerd worden zoals vaak wordt gedacht maar zeker ook bij sommige groepen blanke Amerikanen. Deze groepen noemt men white trash, hillbilly's en rednecks.

Met name deze groepen hebben Trump gesteund in de verkiezingen omdat hij ze beloofde dat iedere Amerikaan het beter zou krijgen. Dat werkloosheid opgelost zou worden en sociale voorzieningen beter. Hij zou ervoor zorgen dat zij weer de belangrijkste bevolkingsgroep van het land zouden worden. Deze mensen wonen voornamelijk in een gebied dat de rustbelt genoemd wordt. De schrijver J.D. Vance groeide op als een hillbilly in Ohio en tegen alle verwachtingen in lukte het hem om zich te ontworstelen aan de greep van het milieu waarin hij geboren werd.

Hij studeerde Rechten aan de beroemde universiteit Yale en kreeg een goede baan in Silicon Valley. Zijn afkomst liet hem niet los en hij wilde zich graag inzetten voor de mensen in de rustbelt. Om te beginnen schreef hij het boek Hillbilly Blues waarin hij met veel details en vooral zonder oordelen, maar wel heel open en eerlijk, schrijft over de mensen uit zijn jeugd. Zijn grootouders Mamaw en Papaw zijn echte white trash. Papaw is niet vies van een slok en staat snel met zijn geweer klaar.

Het lukt zijn voorouders om zich een klein beetje op te werken van de laagste klasse naar de middenklasse. En vandaar uit krijgt Vance de mogelijkheid om de sprong te maken naar een beter leven. Het is bijzonder om te lezen hoe machteloos veel mensen in de rustbelt zijn als het gaat om het opbouwen van een beter bestaan. Er is geen geld, geen werk en er zijn geen sociale voorzieningen. Ze zijn geheel en al op zichzelf en elkaar aangewezen. Drank, drugs en geweld zijn een dagelijks gegeven. De vader van Vance lijkt geen rol te spelen in de opvoeding. Moeder werkt een lange rij vriendjes af. De grootouders zijn kleurrijke figuren net als de buren en bewoners uit de streek. Zijn Mamaw is meer dan wie dan ook zijn baken in het leven. Zij brengt hem nog wat normen en waarden bij en zorgt ervoor dat hij niet nog verder wegglijdt van een toch al niet zo rooskleurig bestaan.

Het is fascinerend om te lezen hoe deze bevolkingsgroep zich door het leven worstelt. Wat de mores en sores zijn in het dagelijks leven en hoe ze met elkaar omgaan. Vance gaat naar school en daarna in het leger dat hem naar Irak stuurt. Zijn inkomen is nog altijd niet geweldig maar het lukt hem toch om de zorgpremie voor Mamaw voor zijn rekening te nemen zodat haar leven iets minder zwaar wordt. Na zijn studie, en zeker na het uitkomen van dit boek, kan hij veel meer doen voor de gemeenschap waar hij uit is voortgekomen. Maar als je het boek leest dan vraag je je toch af of geld wel de enige oplossing is. Niet alleen de financiële problemen zijn onoplosbaar maar ook de uitzichtloosheid van het dagelijks bestaan trekt deze mensen steeds weer naar beneden.

J.D. Vance botst nog dagelijks tegen het feit dat hij bij hillbilly's is opgegroeid. Het ontbreekt hem aan bepaalde sociale vaardigheden die de mensen waar hij mee werkt en leeft met de paplepel ingegoten hebben gekregen. Het is geen tragisch verhaal geworden maar een boek doorspekt met humor en levendige personages. Een geweldig goed geschreven boek dat een blik werpt op een bevolkingsgroep waar we eigenlijk maar weinig van weten. Maar die wel een onuitwisbare stempel heeft gedrukt op de presidentsverkiezingen van 2016.