Humoristisch. Filosofisch. Ontroerend en vooral menselijk

Het woord 'idioot' in de titel Italië voor idioten slaat op de schrijver zelf en niet op de lezer. Daar komen we al snel achter, want Mark Coenen heeft een zeer humoristische pen en neemt alles en iedereen (en vooral zichzelf) voortdurend op de hak. Maar er is ook een serieuze ondertoon en zo af en toe een levenswijsheid die je zou willen aanstrepen en onthouden.  

Als eerste lees je de titels van de hoofdstukken en dan weet je al dat dit een zeer plezant boek zal zijn:  

Hoe koop je een huis in het Italiaans? Lessen van Bob de Verbouwer.

Tanta paura, zoveel schrik. Moge God ons helpen. De aarde beeft, de huizen en de mensen ook.

Alles van waarde is schaars. Waarin de auteur de amateurfilosoof in zichzelf loslaat, met alle gevolgen van dien.  

Mark Coenen koopt een huis in de streek Le Marche en schreef dit boek over de tijd die hij daar met familie doorbrengt. Zijn herinneringen, de mensen die hij leert kennen en zijn grappen en grollen passeren de revue in smakelijk Vlaams. Juist dat Vlaams maakt het boek voor de Nederlandse lezer nog aantrekkelijker.  

Tussen alle Italiaanse belevenissen door komen ook herinneringen naar boven aan zijn familie en zijn jongere jaren. Hij leert in die tijd veel. Bijvoorbeeld: wie ongelukkig is in zijn geboortestreek zal dat ook zijn in een ander land. Hoe mooi en fijn het daar ook is. Want Mark krijgt kanker en alhoewel het hem goed gaat, leert hij daardoor ook wat echt belangrijk is.  

Wie denkt aan een huis in Italië ziet alleen geluk voor zich door de romantische waas die er onvermijdelijk overheen gelegd wordt. Maar ziek zijn, een lekkende wasmachine, ruzie met buren of andere narigheid is in een huis ver weg net zo vervelend als dichtbij. Het lijkt wel of bij Mark Coenen bijna iedere zin de moeite waard is.  

Noem het tegeltjeswijsheden of filosofie, maar hoe dan ook doet hij je nadenken over het leven. ‘Je kunt nooit meer terug naar de dag voor je kanker kreeg’ is er zo eentje. Wie de zin leest beseft met een schok dat het een waarheid is als een koe. Wie geconfronteerd is met de kwetsbaarheid van het leven zal alle dagen daarna anders ervaren. En daarvoor hoef je niet persé naar Italië.  

Ook de geschiedenis van de streek Le Marche wordt ons verteld. De Tweede Wereldoorlog heeft ook hier zijn sporen en verhalen nagelaten. De mijnramp in 1956 in Marcinelle is nog altijd voelbaar. Het is de streek waar saffraan geteeld wordt, waar je ook rijstvelden ziet en al met al is het de vruchtbaarste streek van het land. Dat heeft zijn weerslag op culinaire zaken. En ook daar kan de auteur zeer smakelijk over schrijven.  

Mark leert veel over de streek en over het leven, en de lezer leert met hem mee. Na een dertigjarige carrière bij o.a. de VRT houdt de auteur zich heden ten dage bezig met een hogeschool en een krant (De Morgen), maar vooral met zijn gezin. Op zijn 61ste debuteert hij als auteur met Italië voor idioten en je kunt als lezer alleen maar hopen dat hij doorgaat met schrijven.