Zo bijzonder kan het dagelijks leven zijn

Auteur Diane Broeckhoven werd geboren in Antwerpen en woonde vanaf 1970 in Nederland, maar ging na 30 jaar weer terug naar haar geboortestad. Ze heeft een groot aantal kinderboeken geschreven waarin menig taboe wordt doorbroken. In 1998 schreef ze haar eerste boek voor volwassenen en de roman De buitenkant van meneer Jules werd, ook internationaal, een groot succes. Na nog een aantal romans schreef ze Kroniek van een overzichtelijk jaar.

Een heel persoonlijk dagboek waarmee ze ons meeneemt naar het jaar 2018 en beschrijft wat er in dat jaar allemaal in haar leven gebeurde. Het jaar lijkt willekeurig gekozen. Diane houdt al heel wat jaren dagboeken bij, dus nieuw was het voor haar niet. Ongetwijfeld heeft ze haar schrijfstijl wel aangepast aan het idee dat dit boek zou worden uitgegeven.

Is het interessant om te lezen wat iemand in een jaar allemaal heeft meegemaakt? Als je kunt schrijven zoals Diane Broeckhoven wel. De Kroniek van een overzichtelijk jaar leg je na de eerste pagina's moeilijk weer weg. Soms kabbelt het van de ene gebeurtenis naar de andere, maar er zijn ook heftige momenten. Lief en leed wisselen op een rustige en toch indringende manier steeds van plaats.

Diane Broeckhoven is in staat twee korte stukken tekst, die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, onverwacht als twee puzzelstukken in elkaar te schuiven. Een stukje over heel goedkope kleding, gemaakt door mensen die in lagelonenlanden worden uitgebuit, koppelt ze moeiteloos aan de kapotte kleding van de kleine jongen die ze in een ziekenhuis tegenkomt.

Ze zorgt er ook voor dat je gaat nadenken over de alledaagse dingen die je meemaakt. Zo is er een vierjarig meisje dat ze ontmoet in een vliegtuig en die op haar jonge leeftijd al prima kan aangeven dat ze niet gediend is van een ongevraagde aanraking. Dat lijkt heel goed van het meisje, maar de auteur constateert dat het kind daardoor ook warmte en medemenselijkheid zal gaan missen in het leven.

Een dagboek is vaak alleen interessant als de auteur een boeiende persoonlijkheid is en een bewogen leven leidt. Bij Diane Broeckhoven zijn beide voorwaarden aanwezig. Ze weet in humoristische, scherpe en emotionele woorden haar dagelijks leven op papier te zetten. Zelfs een eenvoudige lunch met werkbespreking zie je levendig voor je:

‘En dan is het etenstijd en zakken we af naar het belendende café-restaurant Den Artiest. De mosselen zijn voortreffelijk, maar de wespen misdragen zich. Spartelend gaan ze kopje-onder in de schaaltjes mayonaise, verdrinken ze in de glazen wijn en zoemen irritant tussen de lege schelpen.’

Bij een volgende lunch komt ze, met de dichter Geert Briers, terecht op een terras dat in het epicentrum van de Antwerpse Gay Pride ligt. Na een beschrijving wat er zoal voorbijkomt zegt ze:

‘We zitten op de eerste rij en zien alle variaties op Gods schepping aan ons voorbijtrekken. Als dat niet inspirerend is.’

Het boek kabbelt rustig, maar iedere keer als je denkt achterover te kunnen gaan zitten is er weer een stuk dat maakt dat je wakker wordt geschud. Haar manier van schrijven blijft van het begin tot het einde boeien. Ze schrijft niet alleen over zichzelf en haar eigen leven maar we krijgen ook een inkijkje in het leven van mensen die ze ontmoet of die familie zijn. Nergens wordt de tekst saai. Het is een verhaal dat je uit wilt lezen en het is zelfs heel jammer als het jaar 2018 voorbij is want dan is ook het boek ten einde.